چرا تعریفی جدید از چاقی لازم است؟
چاقی به صورت یک همه‌گیری جهانی درآمده است و پژوهشگران می‌گویند برای حل این مشکل جهانی تعریف و تشخیص چاقی باید تغییر کند.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از همشهری آنلاین، اخیرا «کمیسیون جهانی چاقی بالینی»، یک کمیسیون بین‌المللی متشکل از ده‌ها کارشناس از سراسر جهان جهانی با تأکید بر اینکه چاقی یک بیماری جسمی است نه پدیده‌ای رفتاری یا روانی، توصیه می‌کنند که اتکای معمول به شاخص توده بدنی یا بی‌ام‌آی (BMI) را به عنوان تنها معیار چاقی کنار گذاشته شود.
این کارشناسان از رویکردی دقیق‌تر حمایت می‌کنند که شامل استفاده از معیارهای اضافی بر اساس اندازه‌گیری چربی بدن و ملاحظات بهداشتی مربوط به عوارض ناشی از چاقی است.
توصیه‌های جدید
هدف این طبقه‌بندی جدید ارائه معیارهای واضح‌تری برای تشخیص چاقی است و به متخصصان مراقبت‌های بهداشتی اجازه می‌دهد افرادی را که واقعاً به مداخله و حمایت نیاز دارند، شناسایی کنند. این کمیسیون تاکید می‌کند اگر چه بی‌ام‌آی هنوز می‌تواند به عنوان یک ابزار غربالگری اولیه استفاده شود، نباید تنها عامل تعیین‌کننده برای تشخیص چاقی باشد.
بر اساس توصیه‌هایی که کمیسیون جهانی چاقی بالینی در گزارش اخیرش منتشر کرده است، چاقی باید بر اساس کمیت چربی بدن و عوارض بهداشتی مربوط ارزیابی شود و نه صرفا بر اساس بی‌ام‌آی.
این تغییرات از جمله به این علت پیشنهاد شده‌اند که بی‌ام‌آی می تواند افراد را از لحاظ چاق بودن یا نبودن به اشتباه طبقه بندی کند. به عنوان مثال، ورزشکاران با توده عضلانی بالا ممکن است بدون داشتن چربی اضافی، بی‌ام‌آی افزایش یافته باشند (و در رده افراد چاق طبقه‌بندی شوند)، در حالی که افراد دیگر بی‌ام‌آی طبیعی (که رده افراد سالم طبقه‌بندی می‌شوند) همچنان ممکن است میزان‌های بالای زیانبار چربی شکمی داشته باشند.
این کمیسیون پیشنهاد می‌کند اندازه‌گیری‌های اضافی مانند دور کمر و نسبت دور کمر به باسن (که به طور غیر مستقیم میزان چربی بدن را ارزیابی می‌کنند) به اندازه‌گیری بی‌آم‌آی اضافه شوند یا اندازه‌گیری چربی بدن به طور مستقیم با استفاده اسکن چربی بدن انجام شود.
دو نوع چاقی
این کمیسیون همچنین چاقی را به دوسته تقسیم می‌کند:
چاقی بالینی: چاقی بالینی به عنوان داشتن چربی اضافی بدن همراه با عوارض بهداشتی یا اختلال عملکرد اندام مرتبط با چاقی تعریف می‌شود. افراد در این دسته واجد شرایط برای گزینه های مختلف درمانی هستند.
چاقی پیش‌بالینی: چاقی پیش‌بالینی شامل افرادی می شود که ممکن است چربی اضافی بدن داشته باشند اما در حال حاضر هیچ گونه مشکل مزمن بهداشتی ندارند. آنها در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با چاقی در آینده هستند.
چشم‌انداز آینده
این گزارش از بیش از ۷۵ سازمان پزشکی در سرتاسر جهان حمایت شده است که حاکی از اجماع گسترده کارشناسان در مورد نیاز به تعریف تجدید نظر شده چاقی است. با این حال، اجرای این تغییرات ممکن است چالش‌هایی را ایجاد کند، از جمله نیاز به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به آموزش در مورد روش‌های ارزیابی جدید و هزینه های بالقوه مرتبط با اتخاذ این دستورالعمل جدید.
به نظر می‌رسد تغییر دادن تعریف چاقی در شرف پذیرش جهانی قرار دارد، زیرا متخصصان از رویکرد جامع‌تری حمایت می کنند که شاخص‌های گوناگون بهداشتی فراتر از بی‌ام‌آی را در نظر می‌گیرد. این تغییر با هدف تقویت تشخیص و درمان برای افراد مبتلا به چاقی و در نهایت بهبود پیامدهای بهداشتی و کاهش انگ‌زنی‌های مرتبط با چاقی صورت می‌گیرد.
بحث‌های جاری و پذیرش احتمالی این توصیه‌ها می‌تواند به طور قابل‌توجهی نحوه درک و کنترل چاقی را تغییر دهد.
