صرفِ ۹۰ درصد از درآمدِ سازمان برای ترمیم حقوق و افزایش رفاهیات
وضعیتِ تمام همتایان را در دانشگاه‌های فنی و حرفه‌ای، جامع علمی کاربردی، آزاد اسلامی و حتی آموزشگاه‌های آزاد بررسی می‌کنیم و هر کدام که بیشترین اشل حقوقی را دارند، همان را مبنا قرار می‌دهیم.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایلنا، حسینی‌نیا رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای کشور اخیرا از طرح ساماندهیِ مربیانِ سازمان فنی و حرفه‌ای کشور رونمایی کرد. به گفته‌ی او؛ این طرح مقدمه‌ی رتبه‌بندی و باعث ارتقای شأن و منزلت مربیان این سازمان است. وی همچنین گفت که سازمان فنی و حرفه‌ای کشور برای راه‌اندازیِ یک نهضتِ مهارت‌آموزی نیازمندِ جذبِ مربیان جدید است. مربیان بخش خصوصی، خرید خدمات و «نذر مهارت» در واقع مربیانی هستند که قرار است در آینده‌ای نزدیک با این سازمان همکاری کنند.
پیرامونِ طرح ساماندهیِ مربیانِ فنی و حرفه‌ای کشور، مشکلاتِ معیشتیِ این نیروها و همچنین مربیانی که قرار است به شکل خرید خدمات و یا نذر مهارت وارد این مجموعه شوند، با غلامحسین حسینی‌نیا (رئیس سازمان فنی و حرفه‌ای کشور) مصاحبه کردیم که در ادامه می‌آید.
حدود یک ماه پیش نیروهای سازمان فنی و حرفه‌ای کشور – هم مربیان و هم کادر اداری – در اعتراض به وضعیتِ معیشتِ خود مقابل وزارت کار تجمع کردند. تجمعی که در نهایت به جلسه‌ی این نیروها با شما ختم شد و شما نیز در آن جلسه قولِ حل مشکلاتِ معیشتیِ این نیروها را در سال ۱۴۰۱ دادید. این مشکلات چگونه قرار است حل شود و تا الان چه اقداماتی انجام داده‌اید؟
نیروهای سازمان فنی وحرفه‌ای مشکلات خود را به گوش ما رسانده‌اند و ما هم تمام تلاش خود را برای جلبِ رضایتِ آن‌ها انجام می‌دهیم. ما معتقدیم نیروی انسانی بزرگترین سرمایه‌ی ماست و باید از این سرمایه حراست کرد. در همان جلسه هم بیان کردم که اواخر سال گذشته درآمد سازمان فنی و حرفه‌ای کشور که تا پیش از این جزو درآمدهای عمومی بود، به درآمد اختصاصی تبدیل شد. ما به دوستان گفتیم که بروند و هرچه می‌توانند درآمد اختصاصی ایجاد کنند؛ از این درآمد تا ۹۰درصد برای ترمیم حقوق و افزایش رفاهیات آن‌ها استفاده خواهد شد.
در کنار این، برنامه‌ی رتبه‌بندیِ مربیان را دنبال می‌کنیم. درخواست ما این بود که در برنامه‌ی ششم همزمان با رتبه‌بندی معلمان، قانون رتبه‌بندیِ ۵هزار مربیِ سازمان فنی و حرفه‌ای هم گنجانده شود اما با این پیشنهاد مخالفت و قرار شد در برنامه هفتم جایگاه قانونی برای رتبه‌بندی مربیان آورده شود که همانطور که گفتم طرح ساماندهی مقدمه‌ی طرح رتبه‌بندی مربیان است.
در کل؛ سازمان فنی و حرفه‌ای کشور به زودی اطلاعیه‌ای در خصوص تمام اقداماتی که انجام داده‌ایم و قول‌هایی که برای بهبود وضعیتِ معیشتِ نیروها گرفته‌ایم، منتشر خواهد کرد که به تمام سوال‌ها در آن اطلاعیه پاسخ داده می‌شود.
در مورد جذب نیروی جدید برای سازمان فنی و حرفه‌ای به جذبِ مربیان خرید خدمات یا جذب مربی در قالب «نذرِ مهارت» اشاره کردید. تجربه‌ی استفاده از نیروی خرید خدماتی به دلیل اینکه نیرو از حقوق و مزایای کافی برخوردار نیست معمولا تجربه‌ی خوبی نبوده. از یک طرف باعث شکایت نیروهاست و از طرف دیگر خیلی‌ها معتقدند نیرویی که درآمد مناسب نداشته باشد، نمی‌تواند خمات با کیفیتی ارائه دهد. نظر شما چیست؟
من معتقدم مربی‌گری و معلمی، شور و شوق و عشق می‌طلبد. من یک مثال بیاورم؛ چند روز گذشته امام جمعه شهرستان فراشبند از توابع استان فارس که با علاقه‌ی شخصیِ خودشان، رشته‌ی گوهر تراشی را آموزش دیده بودند، اعلام آمادگی کردند که می‌خواهند این رشته را آموزش دهند. ایشان الان در حد یک مربی هستند و می‌توانند به ما کمک کنند. یا مثلا من دانشجویی در مقطع دکتری داشتم که خود کارآفرین بود و درآمد خوبی هم داشت اما تمایل بسیاری به تدریس داشت و از ما خواست تا تدریس کند. اتفاقا خیلی هم خوب و با تعهد این کار را انجام می‌داد. همانطور که گفتم این کار شور و شوق می‌خواهد و ذوقی است.
اما ممکن است خیلی‌ها به خاطر نداشتنِ کار یا برای داشتنِ تجربه‌ی کاری و به امید جذب در سازمان شما - همانگونه که در آموزش و پرورش اتفاق افتاد - حاضر شوند برای مربی‌گری ثبت‌نام کنند. در واقع برخی هم از سر استیصالِ ناشی از بیکاری می‌آیند. چقدر مزدی که قرار است به آن‌ها پرداخت شود عادلانه است؟
ببیند به همین دلیل است که ما می‌گوییم فردی که می‌آید، این کار شغل دومش باشد. در مورد مزد هم ما به دوستان اعلام کردیم که بروند وضعیتِ تمام همتایان ما در دانشگاه‌های فنی و حرفه‌ای، جامع علمی کاربردی، آزاد اسلامی و حتی آموزشگاه‌های آزاد را بررسی کنند و هر کدام که بیشترین اشل حقوقی را دارند همان را مبنا بگذارند که ما همان حقوق را به مربیان پرداخت کنیم.
از طرفی باید در نظر داشته باشید که ما در این طرح به دنبال آن هستیم تا شرایطی فراهم کنیم تا نیازهایمان پوشش داده شود و این خیلی مهم است. بکارگیریِ این افراد از استخدام یک نیرو برای سازمان باصرفه‌تر است. ممکن است یک نیرو را استخدام کنیم اما هر روز به آموزش و کارِ آن نیرو نیاز نداشته باشیم. مثلا در یک شهرستانِ ۶۰ نفره نمی‌توانیم یک جوشکار برای سی سال استخدام کنیم. مگر ما در آن شهرستان چقدر جوشکار می‌خواهیم؟ بنابراین مشکل را با به کارگیریِ نیروهایی که گفتم حل می‌کنیم.
ما قراداد خرید خدمت می‌بندیم و در ابتدا هم شرایط و حقوق را طی می‌کنیم؛ هر کس شرایط را بپذیرد و قبول کند می‌تواند با ما همکاری کند و ما هم طبق قراردادمان حقوق پرداخت خواهیم کرد. اما آن فرد هیچگونه رابطه‌ی استخدامی و بیمه‌ای با سازمان نخواهد داشت.
