اثر تحریم بر بیمه پس انداز

به گزارش چابک آنلاین، شورای امنیت سازمان ملل متحد می تواند به استناد مواد 39 و 41 منشور ملل متحد تصمیماتی مبنی برتحریم های اقتصادی کشور هدف اتخاذ نماید که اجرای آن به حکم مواد 25 و 103 منشور جنبه الزامی دارد. علیرغم تعارض بین تحریم های اقتصادی شورای امنیت با دیگر مواد منشور و برخی کنوانسیونهای بین المللی و ... اعضای سازمان ملل متحد از تعهد نسبت به اجرای تحریم های الزامی مصوب شورای امنیت معاف نمی باشند. 

بررسی وضعیت سال های گذشته به خصوص سال هایی که کشور به نوعی درگیر تحریم ها و اثر غیر قابل انکار آن بوده، نشان می دهد که می توان در همه جای اقتصاد ایران حتی نشانه کوچکی از آن یافت.

صنعت بیمه به دلیل نقش مهمی که مراودات تجاری- مثلا بیمه کردن کالاهای صادراتی-  و زندگی افراد دارد، به نظر می رسد که تاثیرات بیشتری را از سمت تحریم ها متحمل می شود.

صنعت بیمه به خودی خود، وسیع و گسترده هست و در این گزارش مجالی نیست که به همه نوعی از بیمه نامه ها بپردازیم؛ قصدمان پرداختن به بیمه های پس انداز است.

برخی معتقدند فضای تحریمی کشور می تواند به فرصتی برای اعتلای صنعت بیمه بدل شود؛ اعتقادی که به نظر می رسد در آن اغراق شده، چرا که حل مشکلاتی که در طی سالیان سال بر بدنه صنعت بیمه زخم وارد کرده، یک شبه و بدون هر گونه امکان کمک از خارجی ها و سرمایه هایشان، سخت و در بدبینانه ترین حالت، ناممکن به نظر می رسد.

بیمه های پس انداز و اندوخته، به میزان درآمد مردم وابسته اند و هر چه نوسان درآمدی بیشتر باشد، ترجیح مردم به سمت تامین نیازهای اولیه ای مانند خوراک و مسکن می رود و پس اندازهایشان به شدت کاهش می یابد یا درصد کمی از آن ها را به مواردی مانند بیمه اختصاص می دهند.

از طرف دیگر در صنعت بیمه، بخش هایی همچون بیمه درمان و شخص ثالث به دلیل ویژگی هایی که دارند، از اقبال بیشتری برخوردارند.

یکی دیگر از مواردی که باعث می شود بیمه پس انداز در زمان تحریم کمتر مورد توجه قرار بگیرد، عدم پویایی بازارهای پول و سرمایه است. با توجه به ضرورت سرمایه گذاری ها و آینده نگری درشرکت های بیمه، فقدان پویایی بازارهای پولی و مالی و سرمایه یکی دیگر از چالش هاست. شرکت های بیمه در تمامی دنیا حداکثر از محل عملیات بیمه گری بین 5 الی 8 درصد سود عملیاتی دارند و عمده  سود شرکت های بیمه ناشی از سرمایه گذاری های مناسب اندوخته ها و ذخایر فنی است. حال به وضعیت کنونی کشور نگاهی بیندازیم، با وجود سرمایه هایی که به سمت فعالیت های سوداگرانه می رود، چقدر عملیات بیمه گری در کشور انجام می شود؟ شرکت های بیمه چقدر سود کسب می کنند؟

سخن آخر اینکه بهتر است به فکر نعامل با دنیای بیرون بود چرا که تا از تجارب و نمونههای موفق خارجی الگو گرفته نشود، نمی توان امیدی به بهبود صنعت بیمه به عنوان مهمترین صنعت مخصوصا برای کشوری که به دنبال بالا بردن مراودات تجاری خود است، داشت.