چرا سرستون تاریخی در شیراز رها شده است؟

به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایسنا، سیاوُش آریا تصاویری را از این اثر رهاشده برای این خبرگزاری فرستاد و گفت: از سوی یکی از دوستداران میراث فرهنگی از وجود یک سر ستون تاریخی در یکی از منطقه‌های شهر شیراز در شمال شهر آگاهی یافتم. پس از آن به سراغ این اثر تاریخی رفتم و در بازدید میدانی سراسر منطقه و پیرامون آن را بررسی کردم. در هیچ کجای بخش مورد نظر سفالی یافت نشد.

همچنین سازۀ معماری که این سرستون و قلمه ستون پیوسته با هم مربوط به آن باشد نمایان نبود و روشن نیست که این اثر از کجا به این جا آورده شده است.

آیا از سوی قاچاقچیان به این محل آورده شده و به اَنگیزۀ سنگینی و دشواری حمل و نقل در این جا رها شده است یا به وسیلۀ لودر از زیر خاک و زمین و مربوط به سازه‌ای تاریخی یا معماری بدست آمده و همان جا رها شده است؟ نمی‌دانیم. زیرا در بازدید میدانی و بررسی هیچ شواهدی بدست نیامد تا بتوان به نتیجه ای رسید. از سویی، سراسر منطقه در چند سال گذشته آپارتمان‌سازی شده و اگر لایه‌ای تاریخی هم وجود داشته از میان رفته است.

این کنشگر میراث فرهنگی ادامه داد: با مشورت با علی‌رضا جعفری زند (باستان‌شناس) و فرستادن عکس‌ها برای ایشان، به نتیجۀ احتمالی دیگری دست یافته و شاید این اثر در گذشته‌ها از جایی دیگر به اینجا منتقل شده باشد. با این همه، تا بررسی‌های علمی و میدانی بیشتر از سوی باستان‌شناسان ادارۀ کل میراث فرهنگی استان فارس صورت نگیرد، نمی‌توان نظری بیش از اینها را بیان کرد.

این پژوهشگر میراث فرهنگی گفت: آنچه اهمیت دارد در خطر قرار گرفتن این سرستون و قلمه ستون پیوسته با هم است و باید هرچه زودتر از این مکان به مخزن ادارۀ میراث فرهنگی شیراز یا موزۀ سنگ‌های تاریخی (عمارت هفت تنان) برده شود تا هم حفاظت و پاسداری شده و هم برای آیندگان به یادگار بماند.

او افزود: بر پایۀ مسولیت اجتماعی و شهروندی خویش موضوع را به آگاهی معاونت میراث فرهنگی استان و مسولان یگان حفاظت میراث فرهنگی رسانده و خواستار جا به جایی آن شده‌ام. این سر ستون و قلمه ستون پیوسته با هم به گمان فراوان از آن دورۀ زندیه است که نمونه‌های آن در شهر شیراز وجود دارد و دیدگاه دکتر جعفری زند نیز همین بود.

آریا یادآور شد: نکته ای که وجود دارد، پر رمز و راز بودن شهر شیراز از دوران پیش از تاریخی تا معاصر است که نشان‌دهندۀ فرهنگ و تمدن غنی و کهن شیراز است و جا دارد پژوهندگان تاریخ و باستان‌شناسان به چنین مواردی بیشتر توجه کنند.