ارتباط آلودگی هوا با بیماری پارکینسون

به گزارش چابک آنلاین، مطالعه جدیدی که توسط محققان موسسه عصبی بارو انجام شد نشان داد افرادی که در مناطقی با سطح متوسط آلودگی هوا زندگی می کنند در مقایسه با افرادی که در مناطقی با کمترین میزان آلودگی هوا زندگی می کنند، 56 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.

این مطالعه که در روز دوشنبه 30 اکتبر(8آبان) در مجله پزشکی آکادمی عصب شناسی آمریکا به صورت آنلاین منتشر شد، برای شناسایی الگوهای ملی و جغرافیایی بیماری پارکینسون و ردیابی ذرات ریز انجام شد.

کریزانوفسکی، محقق مؤسسه عصبی بارو، گفت: «مطالعات قبلی نشان داده‌اند که ذرات ریز باعث التهاب در مغز می‌شوند، مکانیزم شناخته‌شده‌ای که بیماری پارکینسون می‌تواند توسط آن ایجاد شود. ما با استفاده از تکنیک‌های تحلیلی پیشرفته جغرافیایی، برای اولین بار توانستیم یک ارتباط قوی در سراسر کشور بین بیماری پارکینسون و ذرات ریز را تأیید کنیم.»

این مطالعه همچنین نشان داد که ارتباط بین آلودگی هوا و بیماری پارکینسون در هر بخش از آمریکا یکسان نیست و از نظر قدرت در مناطق مختلف متفاوت است. افرادی که در نیمه غربی ایالات متحده زندگی می کنند در مقایسه با سایر نقاط کشور در معرض خطر کمتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون هستند.

تفاوت های منطقه ای در بیماری پارکینسون ممکن است منعکس کننده تفاوت های منطقه ای در ترکیب ذرات معلق باشد. برخی از مناطق ممکن است ذرات معلق حاوی اجزای سمی بیشتری در مقایسه با مناطق دیگر داشته باشند.

اگرچه نویسندگان هنوز منابع مختلف آلودگی هوا را بررسی نکرده‌اند، کریزانوفسکی گفت آلودگی در مناطقی که آلودگی ناشی از ترافیک و فلزات سنگین باشند با مرگ سلولی در بخشی از مغز درگیر در بیماری پارکینسون مرتبط است.

کریزانوفسکی می‌گوید: «مطالعات جغرافیایی مبتنی بر جمعیت پتانسیل نشان دادن نقش سموم محیطی در توسعه و پیشرفت پارکینسون دارند و همین روش‌ها را می‌توان برای کشف سایر پیامدهای سلامت عصبی نیز به کار برد.»

محققان امیدوارند داده‌های این مطالعه جدید به اجرای سیاست‌های سخت‌گیرانه‌تر کمک کند تا سطح آلودگی هوا و خطر ابتلا به بیماری پارکینسون و سایر بیماری‌های مرتبط را کاهش دهد.

کریزانوفسکی می گوید: با وجود سال ها تحقیق در تلاش برای شناسایی عوامل خطرزای محیطی بیماری پارکینسون، بیشتر تلاش ها بر قرار گرفتن در معرض آفت کش ها متمرکز شده است. این مطالعه نشان می دهد که ما باید به آلودگی هوا نیز به عنوان عاملی در ایجاد بیماری پارکینسون نگاه کنیم.

بیماری پارکینسون باعث حرکات غیرقابل کنترل مانند لرزش و همچنین اختلالات خواب و سلامت روان می شود. علائم با گذشت زمان بدتر می شوند و در نهایت بیماران ممکن است در راه رفتن یا صحبت کردن دچار مشکل شوند.هیچ درمانی برای  پارکینسون وجود ندارد، بنابراین شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح، برای جلوگیری از بیماری مهم است. 

پیش از این محققان دانشکده سلامت دانشگاه هاروارد دریافته بودند که زندگی در نزدیکی فضاهای سبز، پارک ها و فضاهای آبی مانند کنار دریاچه ها ممکن است خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری های شناختی مانند آلزایمر و پارکینسون را برای افراد مسن کاهش دهد.کارشناسان دیگر می گویند حضور در طبیعت می تواند احساسات مثبت افراد (مانند شادی) را تحریک کند و احساسات منفی (مانند عصبانیت) را کاهش دهد.