۱۱ مهارت‌ِ گفتگو با شریکِ زندگی کدام است؟
تقریباً دلیل اصلی همه معضلات خانوادگی این است که اعضای خانواده و به ویژه همسران نمی‌توانند یا بلد نیستند با هم حرف بزنند.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، برای گفتگو باید زمان درستی را انتخاب کنید، زمانی که هر دو طرف از فکر و دغدغه آزاد باشند و تمام توجه و تمرکزشان را به موضوع معطوف کنند. در ابتدا همسران باید بر روی این زمان مناسب توافق داشته باشند. عین بی‌منطقی است که انتظار داشته باشیم طرف مقابلمان همیشه در دسترس و آماده صحبت باشد.
شروع گفتگو در زمان عصبانیت و در لحظات ناراحتی نمی‌تواند شما را به موفقیت برساند. وقتی خانم یا آقا در زمینه‌ای ناراحت هستند، اصلاً موقعیت مناسبی برای صحبت درباره آن موضوع خاص نیست. انتخاب زمان گفتگو هوشمندی می‌خواهد. بعد از دیدن یک فیلم جذاب، بعد از یک سفر فرح‌بخش، یک مهمانی دلنشین یا بعد از مرور یک خاطره زیبا، بهترین اوقاتی هستند که می‌توانیم درباره مسئله‌ای که نگرانمان کرده حرف بزنیم.
مکان مناسب را بیابید
بهترین مکان جایی است که صحنه‌ها و صدا‌های مزاحم مثل تلفن و تلویزیون، تمرکز دو طرف را بر هم نزنند.
بگویید: شاید من مقصرم
در آغاز سخن، تاکید کنید ممکن است مقصر این ماجرا خودتان باشید و محض رفع دلخوری‌ها اقدام به صحبت کرده‌اید. اگر تقصیری داشته‌اید حتما آن را بازگو کنید و از همسرتان پوزش بخواهید. این کارتان فضای گفتگو را بهبود می‌بخشد. در این صورت همسرتان نمی‌اندیشد محاکمه‌ای در کار است. در ضمن او نیز به نوبه خود آماده پذیرفتن اشتباهاتش می‌شود.
تفاوت قائل شوید
همواره در حین سخن، باید با این موضوع مورد بحث و شخصی که با او صحبت می‌کنیم، تفاوت قائل شویم، لازم است بیاموزیم که رفتار شخص را طرد کنیم نه خود او را.
به جای انتقاد تقاضا کنید
هر انتقاد را یک بار توی ذهنتان مرور کنید که آیا می‌شود آن را به شکل یک تقاضا مطرح کرد. مثلا به جای اینکه بگویید او در هفته گذشته چه کار اشتباه را انجام داده است بگویید دوست دارم در هفته آینده چگونه رفتار کنی.
به جای شکایت، درخواست کنید
شکایت بر گذشته تاکید می‌کند و موجب ناامیدی می‌شود، چون گذشته را نمی‌توان تغییر داد.
اما درخواست‌کردن بر خواسته شما انگشت می‌گذارد، به رفتار‌های آینده اشاره می‌کند و برای بهبود حال، راه‌حل می‌دهد.
در گفتگو از «چرا نمیتونی‌ها» پرهیز کنید، جمله‌هایی همچون «تو باید فلان کار را می‌کردی» هم نوعی شکایت‌کردن است، اما درخواست، پرسشی واقعی است که پاسخی واقعی می‌طلبد.
مثلاً مایلی این کار را که من دوست دارم با هم انجام بدیم؟ پرسش واقعی است که ممکن است پذیرفته، رد و یا به بحث گذاشته شود.
در لفافه حرف نزنید
گاهی زن و شوهر منظورشان را با سکوت و طرح یک مسئله انحرافی بیان می‌کنند و انتظار دارند که طرف مقابل هم منظورشان را بفهمد که گاهی ابهام را بیشتر می‌کند و فهم طرف مقابل را گرفتار مشکل می‌سازد.
مچ‌گیری ممنوع
سعی کنید از نکته‌های مثبت شخصیت همسرتان یا کار‌های خوشایندی که اخیراً از او دیده‌اید، ذکری به میان بیاورید تا فضای مذاکره صمیمی‌تر شود. انتقاد‌های پی‌درپی، مچ‌گیری‌های دائمی و محکوم‌کردن‌های معمول، روحیه طرف را خراب می‌کند. نخواهید به او ثابت کنید که همیشه اشتباه کرده است و شما بخشنده بوده‌اید. مطمئن باشید از راه تشویق بهتر می‌توانید در دیگران تغییر مثبت به وجود آورید.
او را با خودش بسنجید
در ضمن گفتگو هرگز همسرتان را با دیگران مقایسه نکنید و محاسن آن‌ها را به رخش نکشید. اگر می‌خواهید مقایسه‌ای در کار باشد سعی کنید او را با خودش، یعنی خطای احتمالی‌اش را با رفتار خوب خودش در موقعیتی دیگر مقایسه کنید.
دفتر خاطرات را ورق نزنید
از گذشته‌های دور یاد نکنید و پس از رفع دلخوری او را وادار نسازید به گناهانش اعتراف کند و از شما عذر بخواهد. این امر، غرورش را شکسته و او را جری می‌کند.
از عبارت‌های «من...» استفاده کنید
عبارت من با جمله‌هایی مانند من فکر می‌کنم یا من حس می‌کنم شروع می‌شود، نه با عبارت‌هایی از قبیل تو باعث می‌شوی و... البته روشن است که عبارت‌هایی که با من شروع می‌شود وقتی تاثیرگذار است و طرف مقابل را به شنیدن علاقه‌مند می‌کند که گوینده آن در صدد زورگویی نباشد؛ بلکه بخواهد احساسات خود را ابراز کند.
