تشخیص سرطان پروستات با کمک یک آزمایش خون!
پژوهشگران سوئدی در بررسی جدید خود دریافتند که شاید بتوان با کمک نوع جدیدی از یک آزمایش خون، سرطان پروستات را تشخیص داد.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایسنا ؛ نیوزمدیکال نوشت، پژوهشگران "موسسه کارولینسکا" (Karolinska Institutet) سوئد، اخیرا گزارشی ارائه داده بودند که نشان میداد شاید امآرآی بتواند میزان تشخیص بیش از اندازه را کاهش دهد و بررسی بهتر سرطان پروستات را بهبود ببخشد. این گروه پژوهشی اکنون بررسی دیگری انجام دادهاند که نشان میدهد با افزودن نوع جدیدی از یک آزمایش خون موسوم به آزمایش "استکهلم3" (Stockholm3) میتوان تعداد آزمایشهای امآرآی مورد نیاز را تا یک سوم کاهش داد.
"توبیاس نوردستروم" (Tobias Nordström)، استادیار بخش علوم بالینی موسسه کارولینسکا و از پژوهشگران این پروژه گفت: پژوهشهای ما نشان میدهند که ابزار مورد نیاز برای بررسی موثر و ایمن سرطان پروستات را در اختیار داریم. فوق العاده است که پس از سالها بحث و پژوهش بتوانیم دانش خود را برای بهبود سلامت مردان به کار گیریم.
روشهای کنونی بررسی که آزمایشهای "پادگن ویژه پروستات" (PSA) همراه با بافتبرداری سنتی را شامل میشوند، میتوانند بافتبرداریهای غیر ضروری و تشخیص تومورهای کم خطر و جزئی یا تشخیص بیش از اندازه را به همراه داشته باشند.
یافتههای این پژوهش نشان میدهند که شاید با استفاده از امآرآی به جای بافتبرداری سنتی، بتوان تشخیص بیش از اندازه را کاهش داد. نتایج جدید پژوهش، حاکی از این هستند که آزمایش استکهلم۳ ابداع شده توسط پژوهشگران کارولینسکا میتواند یک مکمل مهم باشد. این آزمایش خون، از یک الگوریتم برای تحلیل ترکیبی از نشانگرهای پروتئین، نشانگرهای ژنتیکی و دادههای بالینی استفاده میکند.
"مارتین اکلوند" (مارتین اکلوند)، از پژوهشگران این پروژه گفت: ما در این پژوهش نشان دادهایم که آزمایش جدید میتواند همراه با امآرآی به کار برود و تعداد آمآرآیهای مورد نیاز را تا یک سوم کاهش دهد. با این روش، تشخیصِ بیش از اندازه، تا ۶۹ درصد کاهش مییابد و در عین حال، تعداد بافتبرداریها به نصف میرسد.
نوردستروم گفت: پیشتر به کار بردن آزمایش استکهلم۳ و امآرآی به صورت جداگانه، مقرون به صرفه بود. ما اکنون میزان مقرون به صرفه بودن این گزینهها را در صورت ترکیب شدن آنها بررسی کردهایم و به زودی نتایج هیجانانگیز آن را گزارش خواهیم داد.
این پژوهش، در مجله "The Lancet Oncology" به چاپ رسید.