آزمون و خطاهایی از جنس «یوسف تیموری»
از آن روزی که یوسف تیموریِ پُر شر و شور با سِری دوم «خانه سبز» به بیننده تلویزیون معرفی شد تا «آسمان شهر»ی که با آن به شهرت رسید و امتداد حضورش در فیلمها و سریالهای طنز دیگر را رقم زد، تا ماههای قبل که در «جوکر» احسان علیخانی حسابی بالا و پایین میپرید و همه را عاصی کرده بود، یوسف تیموری همین است.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایسنا، مخاطب هم همین اندازه از او انتظار دارد. اما حالا این بازیگرِ بازیگوش سریالهای طنز تلویزیونی مثل خیلی بازیگران همسطح و اندازهاش قرار است مقابل دوربینهای تلویزیونی در نقش یک مجری حاضر شود.
حضور بازیگران در مقام مجری، چند سالی است که در تلویزیون باب شده و نقطه آغازش درست از همان زمانی بود که صداوسیما به لحاظ جذب مخاطب احساس خطر کرد؛ بنابراین دست به دامن عدهای به اصطلاح سلبریتی شد و مدیرانش گمان بردند با جایگزین کردن این افراد به جای مجریهای شسته رفته و اتو کشیده، شاید بتوانند تاحدودی از این بحران بیرون بیایند.
اما این رویکرد که از همان ابتدا با انتقاد کارشناسان حوزه رسانه و البته مجریان متخصص همراه بود، چند نکته را محل بحث میکرد؛ نخست اینکه استفاده از بازیگران و فوتبالیستها و دیگر چهرهها برای اجرای برنامههای تلویزیونی شاید به طور قطع ایدهی بدی نباشد، اما باید از این افراد متناسب با حوزهای که در آن مشغول به کار هستند و در حقیقت وجههای که سالها از خود بروز دادهاند، در برنامهها بهره گرفت.
نکته دیگر اینکه استفاده از مجریان متخصص و کارشناس در حوزههای جدی و تخصصی همچنان باید به عنوان امری مهم و ضروری تلقی شود و صرف چهره بودن را عاملی برای موفقیت در اجرا به حساب نیاورد؛ چراکه در غیر این صورت به مرور با تضعیف مجریان متخصص و کارآزموده و استفاده از بازیگران دستچندم، روزی چشم باز میکنیم و خواهیم دید که دیگر سرمایه قابل اتکایی در حوزه اجرا برایمان باقی نمانده است.
اما باز گردیم به ماجرای بازیگر مجریها؛ حمید گودرزی، مهران غفوریان، محمدرضا گلزار، سام درخشانی، پژمان بازغی، کامران تفتی، حمیدرضا پگاه و این بار یوسف تیموری. چند روز قبل بود که شبکه سه از پخش ویژهبرنامه «قهرمان» با محوریت رقابت در زمینه آمادگی جسمانی در ایام عید نوروز خبر داد.
مجریان این مسابقه چه افرادی هستند؟ یوسف تیموری و ایمان قیاسی که قرار است در این ویژهبرنامه میزبان قهرمانها و جوانان به قولی ورزیده شوند.
آخرین همکاری تیموری با تلویزیون به نوروز ۱۴۰۰ برمیگردد؛ زمانی که به عنوان بازیگر مقابل دوربین سریال «نوروز رنگی» علی مشهدی رفت. حضور تیموری در سینما هم وجهی متفاوتتر نسبت به تلویزیون از این بازیگر نشان نداده است؛ در حقیقت در کارنامه کاری او سیلی از فیلمها و سریالهای کمدی دیده میشود که همگی در حد و اندازه همان «زیر آسمان شهر» ۲۱ سال قبل هستند.
تیموری امسال فقط در پروژههای شبکه نمایش خانگی و به بیان دقیقتر رئالیتیشوها (شبهای مافیا و جوکر) حاضر شد؛ به انضمام سریال «رهایم کن» از شهرام شاهحسینی که مدتی است پخش آن از یکی از پلتفرمها آغاز شده است.
حضور یوسف تیموری در برنامه «جوکر» در سالهایی که اتفاقا این بازیگر کارنامه پرباری هم در دنیای تصویر نداشت، از منظری سوالبرانگیز بود؛ چراکه او چند سال قبل در اظهارنظری جنجالی، استندآپ کمدی بازیگران در تلویزیون را دلقک بازی دانسته بود؛ حال اینکه چطور راضی شده بود در برنامهای که ساختارش بر خنداندن دیگران برای پیروزی استوار است و اتفاقا استندآپ کمدی هم بخش مهمی از آن محسوب میشود مقابل دوربین برود، خود جای سوال دارد.
اما قیاسی، دیگر مجری ویژهبرنامه نوروزی شبکه سه که قرار است در کنار تیموری قرار بگیرد، کیست؟ او همان گزارشگر برنامه «عصرجدید» است که با جایگاهی مشابه میثاقی در «نود»، در برنامه احسان علیخانی مقابل دوربین رفت و بعید نیست بهزودی در همان حد و اندازهها ظاهر شود.
با این همه، هم پیشینه یوسف تیموری و هم ایمان قیاسی حاکی از آن است که انتخاب این دو برای اجرای برنامهای با موضوع رقابت بر سر آمادگی جسمانی، چندان هم بیراه نیست.
تیموری که در «جوکر» احسان علیخانی نشان داد از قابلیت خوبی در این زمینه برخودار است؛ به نحوی که لقب بمب انرژی را گرفت و قیاسی هم تجربه حضور در مسابقه میدانی و استعدادیابی بزرگی همانند «عصرجدید» را پشت سر گذاشته است؛ بر این اساس انتخاب این زوج اجرا در برنامهای با تعریف یادشده، در ابتدای امر چندان نامناسب به نظر نمیرسد.
با این همه قضاوت نهایی درباره میزان موفقیت یکی دیگر از بازیگران سینما و تلویزیون، در عرصه اجرا، نکتهای است که تا قبل از پخش چند قسمت از برنامه، تقریبا غیرممکن به نظر میرسد؛ اما با روندی که تلویزیون این روزها به لحاظ قطع همکاری با برخی چهرهها و مجری های حرفه ای اش طی کرده است، به نظر میرسد آزمون و خطاهایی از جنس «یوسف تیموری» چندان هم غیرمنطقی نباشد.