راننده محورشدن قانون شخص ثالث به نفع افراد جامعه است

 وفق این قانون هر خودرویی باید از این بیمه (بیمه شخص ثالث) برخوردار باشد و شرط تردد در معابر نیز همین باشد به عبارتی چنانچه وسیله نقلیه فاقد بیمه شخص ثالث باشد از تردد آن جلوگیری به عمل می آید.با گذشت نزدیک به 50سال از تصویب این قانون خوشبختانه رویکرد جدیدی بر تفسیر آن مطرح شده که مباحثی را نیز به میان آورده است نگاهی به تغییرات اجتماعی و قوانین کشورهای اروپایی /آمریکایی طرح فرد محور کردن بیمه شخص ثالث رابیش از پیش ضروری می سازد .

هرساله تعداد کثیری از جمعیت کشور موفق به اخذ گواهینامه می شوند و این در حالی است که هیچ گاه همه آنان قادر به مالکیت خودرو نمی شوند از این رو یک خودرو معمولا توسط بیش از دو نفر مورد استفاده قرار می گیرد به عبارتی مادر خانواده و فرزندان نیز از خودرو استفاده می کنند .از سوی دیگر دوستان و آشنایان نیز هرازگاهی از خودروی یکی دیگر استفاده می کنند و اینجا بزرگترین اصل بیمه گر یعنی اندازه گیری ریسک با چالش روبه رو می شود واضح است که خودرو،خود عامل حادثه نیست و بسته به توانمندی ،تبحر،سن و جنسیت راننده ریسک بیمه گر نیز متفاوت است وباتوجه به ضریب خسارت بالای بیمه گر در این رشته بیمه ای، دارندگان خودرو عملا حق بیمه سنگین آن بخش ازجامعه که دارای گواهینامه، اما فاقد خودروهستند را می پردازند

 تقریبا در همه دنیا چنین است که هرشخص پس از دریافت گواهینامه برای رانندگی لزوما باید بیمه نامه نیز خریداری نماید از این طریق اگر راننده ای بی مبالاتی به خرج دهد و با تعدد تصادف روبه رو شود بیمه گر یا بیمه گران می توانند با عدم ارائه بیمه نامه مانع از استفاده وی از خودرو گشته و صد البته جامعه مصون تر می ماند.