هوش مصنوعی خودروهای آینده را چگونه می‌بیند؟

به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایسنا، در قلمروی پیشرفت سریع خودروها، خودروهای امروزی، به‌ویژه خودروهای برقی از ویژگی‌های پیشرفته برخوردار هستند. اکنون که در سال ۲۰۲۴ در آستانه فردا ایستاده‌ایم، خالی از لطف نیست که نگاهی اجمالی به آنچه در راه است، بیندازیم.

برای آشکار کردن آینده خودروها، بینش متخصصان در طراحی سیستم‌های الکترومکانیکی در مورد مواد سازنده خودروها، هوش مصنوعی و منابع انرژی پایدار، راه را برای تصور خودروها در ۱۰، ۲۵ و ۵۰ سال آینده هموار کرده که اکنون توسط ربات هوش مصنوعی تصویرگر میدجرنی(Midjourney) به تصویر کشیده شده است.

سال ۲۰۳۳؛ آینده‌ای آشنا با محصولات پیشرفته

پیش‌بینی می‌شود در ۱۰ سال آینده، خودروها ظاهر آشنا و لوکس خود را حفظ کنند. مواد پیشرفته مانند فیبر کربن و گرافن می‌توانند استحکام آنها را افزایش و وزن آنها را کاهش دهند و در نتیجه طراحی‌های ساده و آیرودینامیکی ایجاد کنند.

فناوری OLED در چراغ‌های جلو و عقب متداول‌تر خواهد شد و نشانه‌ای زیبایی‌شناختی و بصری آینده‌نگرانه برای خودروهای الکتریکی ارائه می‌کند.

فناوری حسگرها پیشرفت خواهد کرد و خودروها را قادر می‌کند تا موانع و شرایط جاده را به طور مؤثرتری حس کنند. دوربین‌های پیشرفته و قابلیت‌های تشخیص اشیاء نیز به رانندگی ایمن‌تر کمک می‌کند و نگرانی‌هایی مانند دید در شب را برطرف می‌کند.

فناوری لیدار (LiDAR) که در واقع یک حسگر اندازه‌گیری فاصله است، احتمالاً سبک‌تر می‌شود و مزایایی را برای سفرهای کوتاه، متوسط و طولانی ارائه می‌دهد.

نمایشگرهای واقعیت افزوده هاد(روبرویی) اطلاعات را بدون انحراف توجه راننده منتقل می‌کنند. این نمایشگرها می‌توانند برای ارائه ویژگی‌های تعاملی و همه‌جانبه‌تر تکامل یابند و به طور بالقوه ناوبری و ایمنی خودرو را بهبود بخشند.

سال ۲۰۴۸؛ طراحی‌های تغییر یافته و انقلاب پایدار

در ۲۵ سال آینده، خودروها احتمالا طراحی‌های ماژولار با قابلیت تغییر شکل و واکنش به شرایط مختلف آب ‌و هوایی خواهند داشت.

فناوری باتری حالت جامد نیز می‌تواند به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد و وسایل نقلیه الکتریکی را مقرون‌به‌صرفه‌تر و با محیط زیست سازگارتر کند. واقعیت افزوده می‌تواند فراتر از سفارشی‌سازی بصری باشد و اطلاعات عملی را در نمای بیرونی خودرو ارائه دهد.

ادغام انرژی خورشیدی با صفحات خورشیدی سبک‌وزن و انعطاف‌پذیر که به طور یکپارچه در سقف و بدنه خودرو ادغام می‌شوند، می‌تواند رایج شود.

همچنین استفاده از مواد خود تمیزشونده و خود ترمیم‌شونده مانند پلیمرها می‌تواند تلاش‌های تعمیر و نگهداری را کاهش دهد و ظاهری کاملاً نو را تضمین کنند. نوآوری در پوشش‌ خودروها نیز می‌تواند منجر به خودروهایی شود که به طور فعال و مؤثر خود را تمیز می‌کنند.

تا سال ۲۰۴۸، داشبوردهای واقعیت افزوده می‌توانند تجزیه و تحلیل داده‌های پیچیده را برای رانندگی با انرژی کارآمد ارائه دهند. وسایل نقلیه کاملاً خودران احتمالا به جریان اصلی تبدیل خواهند شد و از آرایه‌های حسگر پیشرفته و الگوریتم‌های هوش مصنوعی برای به حداقل رساندن دخالت انسان استفاده می‌کنند.

شبکه‌های زیرساختی نیز می‌توانند خودروها را قادر کنند تا علائم جاده‌ای را به طور مستقل تشخیص دهند و به آنها واکنش نشان دهند.

سال ۲۰۷۳؛ وسایل نقلیه پرنده

در ۵۰ سال آینده، خودروها به شکل اساسی متحول می‌شوند و از فناوری عمودپرواز(VTOL) برای برخاستن و فرود عمودی استفاده می‌کنند. بنابراین احتمالا خودروهای پرنده رایج می‌شوند و بر سفرهای بین‌المللی و همچنین حمل و نقل شخصی تأثیر می‌گذارند.

ضمن این‌که فناوری شناوری مغناطیسی می‌تواند سفرهای زمینی را متحول کند و حمل و نقل بدون اصطکاک و کم مصرفی را ارائه دهد.

شناوریِ مغناطیسی یا گرانگریزی روشی است که در آن یک شیء بدون هیچ پشتیبانی به جز میدان مغناطیسی به حالت شناور درآید. نیروی مغناطیسی برای مقابله با اثرات شتاب گرانشی و هر شتاب دیگری به کار می‌رود.

قطارهای مَگ‌لِو گونه‌ای از قطارها هستند که به شکل شناور در هوا در فاصله کمی از ریل حرکت می‌کنند و بدون دریافت مقاومت زیادی از محیط می‌توانند با سرعت‌های بسیار زیاد به پیش بروند. این قطارها برای حرکت خود از نیروی الکترومغناطیسی بهره می‌گیرند.

در مگ‌لِو تماس با ریل وجود ندارد و قطارها به جای غلتیدن چرخ‌ها روی ریل با نیروی مغناطیسی در هوا شناور شده و به جلو رانده می‌شوند. در فناوری مگ‌لِو، نیروی مغناطیسی، قطار را از زمین بلند می‌کند و با استفاده از موتور خطی و نه دوار، رانده می‌شود و در یک مسیر مشخص هدایت می‌کند.

همچنین مواد شفاف ممکن است زیبایی خودروها را بازتعریف کنند و ظاهری قابل سفارشی‌سازی ارائه دهند که به صلاحدید راننده به طور بالقوه می‌تواند در مواقع لزوم، مات شود.

فناوری شناوری مغناطیسی برای خودروها، می‌تواند آنها را به شکل نامحدود بالای سطح زمین نگه دارد، مشروط بر اینکه جاده مغناطیسی باشد.

همچنین خودروهای آینده احتمالا به طور فعال هوای داخل و خارج خودرو را تصفیه خواهند کرد.

رابط‌های یکپارچه زیستی می‌توانند تجربه رانندگی را بهبود بخشند و به رانندگان اجازه می‌دهند تا احساسات خودرو را احساس کنند. هوش مصنوعی می‌تواند احساسات را حس کند و خودرو را بیشتر به یک همراه در جاده تا یک ماشین بی‌روح و جان تبدیل کند.

ضمن این‌که اگر رایانش کوانتومی تا آن زمان در دسترس قرار گیرد، خودروها خواهند توانست بر اساس عوامل مختلف تصمیمات آنی برای تعیین بهترین مسیر بگیرند.

نقشه راه به سمت امکانات هیجان‌انگیز

در حالی که گاهی پیش‌بینی‌های هوش مصنوعی و متخصصان متفاوت است، هر دو طرح‌های بلندپروازانه‌ای را در حوزه خودرو متصور هستند. همکاری بین تخصص انسانی و خلاقیت هوش مصنوعی طیفی از احتمالات را ایجاد می‌کند که حکایت از پیشرفت‌های شگفت‌انگیز و نوآوری‌های غیرمنتظره خواهند داشت.

۵۰ سال آینده نوید یک تحول قابل توجه در فناوری خودرو را می‌دهد. از ویژگی‌های آشنا با ایمنی پیشرفته گرفته تا مفاهیم انقلابی مانند خودروهای پرنده که همگی آینده هیجان‌انگیزی از حمل و نقل را به ارمغان خواهند آورد.

بنابراین باید منتظر تحولات جذابی باشیم که هر دهه با خود به همراه خواهد آورد.