ماجراجویی کوتاه و پر حاشیه آقای بالوتلی در فوتبال

چابک آنلاین، ایمان گودرزی، ماریو بالوتلی و شادی پس از گل به آلمان، این یکی از نمادین ترین تصاویر در تاریخ فوتبال خواهد ماند، بازیکنی با چهره سنگی، بدون پیراهن با مشت های گره کرده و تصویری تمام عیار از سرکشی.

 حتی خود بازیکن این لحظه را با ساخت مجسمه‌ای با ابعاد واقعی برای همیشه برای خودش جاودان کرد.

انصافاً، او تنها کسی نبود که شیفته این ژست نمادین بود حتی بازی فیفا نیز این شادی بعد از گل را به یکی از کاربردی ترین امکانات بازی‌اش اضافه کرد.

در آن زمان همه شیفته «سوپر ماریو» بودند. 

او در صفحه اول مجله تایم قرار گرفت و به باشگاه اسطوره‌های ایتالیا پیوست.

من همیشه برای تیم ملی ایتالیا بازی خواهم کرد.

بالوتلی جوان و بی پروا و فوق العاده با استعداد هیچ وقت ترسی از گفتن عقایدش نداشت.

درخشش او در مسابقات یورو مانند یک لحظه مهم برای ایتالیا در  مبارزه با نژاد پرستی بود.

 به عنوان پسر مهاجر غنائی که توسط زوجی از برشا بزرگ شده بود، او نه تنها پتانسیل تبدیل شدن به یک فوق ستاره فوتبال را داشت، بلکه این پتانسیل را داشت که به یکی از تأثیرگذارترین ورزشکاران نسل خود تبدیل شود.

بچه های ایتالیایی همگی، می خواستند مثل بالوتلی باشند. 

مدل موهای او در سال ۲۰۱۲ بیشترین درخواست را در آرایشگاه های ایتالیا داشت.

بالوتلی پس از اعطای حق شهروندی با تأخیر پس از ۱۸ سالگی گفت: "من ایتالیایی هستم."

ولی حالا بعد از یک دهه او به نمادی از بد رفتاری در اینالیا تبدیل شده است.

فکر کنم این داستان تمام شده است

او حالا فقط ۳۲ سال دارد و با این حال از سال ۲۰۱۸ برای کشورش بازی نکرده است، ایتالیا از کمبود شدید مهاجم رنج می برد.

 اما مربی فعلی بهترین نتایج را بدون حضور سوپر ماریو گرفته است.

وقتی اخیرا از روبرتو مانچینی در مورد بازگرداندن پسر ولخرج ایتالیایی به تیم سوال شد، او پاسخ داد: «فکر می کنم این فصل بسته شده است.»

شاید باید به سرمربی آتزوری حق داد، در یک دهه گذشته بارها و بارها به بالوتلی فرصت داده شد، اما همیشه او همه را نا امید کرده است.

او در ۹ سال گذشته هشت باشگاه داشته و تنها در نیس بیش از یک فصل دوام آورده، از ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۸، جایی که به نظر می‌رسید او دوران طلایی خود را بار دیگر پیدا کرده است.

از ماریو انتظار بیشتری داشتیم

قسمت غم انگیز ماجرا این است که او هنوز هم با استعداد است.

سال گذشته، در دوران حضورش در تیم آدانا درمیر اسپور ترکیه، ویدیویی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می‌داد او پس از کنار گذاشتن چندین بازیکن گل بسیار زیبایی روی رابونا به ثمر می‌رساند. 

این یکی از پنج گلی بود که بالوتلی در همان بازی به ثمر رساند.

 با این حال، دوران حضور او در ترکیه پس از دعوا با وینچنزو مونتلا به پایان رسید.

مونتلا در این مورد گفت: «فقط می توانم بگویم که ما از ماریو انتظار بیشتری داشتیم.

 اتفاقاتی ممکن است در پایان بازی رخ دهد، شاید آدرنالین باعث شود شما چیزهای عجیبی بگویید. اما برای من، او اینجا تمام شده است.»

سبک زندگی، بد و بدتر

وقتی هواداران باشگاهت پیراهنت را آتش می‌زنند، یعنی زمان زیادی آنجا دوام نخواهی آورد،  بالوتلی پس از درگیری با مونتلا، به سیون سوئیس نقل مکان کرد، اما در ۱۸ بازی تنها ۶ گل به ثمر رسانده و تلاش خاصی برای برگرداندن وجهه‌ی سوپر ماریو انجام نداده است.

زمانی که او به این تیم پیوست دم از انتخاب سبک جدید زندگی می‌زد اما رفتارهای عجیب او آن هم تنها چند روز پس از امضای قرارداد نشان داد که این بازیکن عوض بشو نیست!

بالوتلی احمق نیست. 

او کاملاً آگاه است او می داند که اشتباهات زیادی مرتکب شده است.

 او هنوز به شدت از این که چرا پیراهن خود را در سال ۲۰۱۰ مقابل هواداران اینتر در سن سیرو به زمین انداخت، پشیمان است.

او اخیراً در پادکستی گفت: «اعتراف می کنم که همه چیز را خراب کردم و کارم اشتباه بود، اما من ۱۹ ساله بودم. نمی‌توانستم بفهمم چرا چندین بار به خاطر از دست دادن توپ در ورزشگاه هو شدم و آن شب با گریه به خانه برگشتم.»

چرا همیشه من!

منتقدان او به درستی او را نقد می‌کنند، اما چرا همیشه او؟ چرا بالوتلی همیشه خود را در مرکز جنجال ها می بیند.

 خودش تا حدودی رنگ پوستش را دلیل این حواشی می‌داند.

بالوتلی در مورد پر حاشیه بودنش گفت:«نقاط توجه همیشه روی من بود. جدا از شخصیت خودم و برچسب اعجوبه بودن در نوجوانی، فکر می‌کنم حضورم در تیم ملی به عنوان اولین سیاه پوست یکی از دلایل این اتفاقات بود، اما مردم همیشه در مورد کارهای خارج از زمین من صحبت می‌کنند.»

نمی توان این قضیه را انکار کرد که بالوتلی در طول دوران حرفه‌ای خودش زیر سخت ترین توهین های نژاد پرستی قرار گرفته و این قضیه بدون شک تاثیر ویرانگری روی شخصت این بازیکن داشته است.

همانطور که یک بار در اینستاگرام نوشت: «من نه یک ربات، نه یک بیماری واگیردار و نه یک احمق هستم.  خیلی وقت ها برای جلوگیری از مشکلات و تنش های غیر ضروری جواب نمی دهم، اما همه را می شنوم و می بینم و جمع می شود، هم من و هم شما روزی خسته می‌شویم.»

از راهی که رفته ام خوشحالم

با تمام این حواشی بالوتلی اعتراف کرده است که اغلب در طول دوران حرفه‌ای‌اش با ۲۰ درصد توانایی‌هایی که داشته بازی کرده است.

مینو رایولا، ایجنت سابق او بارها به او گفته بود که تنبلی و بی نظمی او دلیل این است که لیونل مسی و کریستیانو رونالدو توپ طلای زیادی دارند.

رایولای فقید همیشه به خاطر هذیان‌گویی‌اش مشهور بود، اما در سال ۲۰۱۲، بالوتلی واقعاً به نظر می‌رسید که می‌تواند به یکی از بهترین بازیکنان جهان تبدیل شود.

 او آنقدر خوب بود که فقط حواشی هایی که خودش ساخت می‌توانست او را از بین ببرد.

او اصرار دارد که وقتی بازنشسته شود، از مسیری که  رفته است راضی خواهد بود و معتقد است که ۴ سال دیگر می‌تواند در سطح بالا بازی کند. اما واقعیت این است که او مدت هاست که محو شده است

او همچنان یک چهره جذاب البته با زندگی غیر معمولی خواهد ماند، اما شاید بهتر است جای جذاب، او را ناامیدکننده ترین استعداد فوتبالی جهان بنامیم!