ژن ها در بسیاری از اختلالات اعتیاد نقش دارند

به گزارش چابک آنلاین به نقل از مهر، این یافته‌ها می‌تواند به افرادی که با اعتیاد به مواد مختلف مواجه هستند، از جمله افرادی که در یک زمان بیش از یک اعتیاد دارند، کمک کند.

این یافته‌ها همچنین نقش سیستم دوپامین را در اعتیاد تقویت می‌کند. دوپامین یک پیام رسان شیمیایی در مغز است که در پاداش، انگیزه و اضطراب نقش دارد.

این مطالعه نشان داد که ترکیبی از ژن‌های زمینه ساز اختلالات اعتیاد با تنظیم سیگنال دهی دوپامین مرتبط است.

«نورا ولکوو»، مدیر مؤسسه ملی ایالات متحده در مورد سو مصرف مواد مخدر، گفت: «امید ما با مطالعات ژنومی روشن کردن عواملی است که ممکن است فرد را مستعد اختلالات مصرف مواد کند؛ دانشی که می‌تواند برای گسترش خدمات پیشگیرانه و توانمندسازی افراد برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد مصرف مواد مورد استفاده قرار گیرد.»

برای درک بهتر اختلالات مصرف مواد، محققان داده‌های ژنومی بیش از ۱ میلیون نفر را بررسی کردند.

اختلالات مصرف مواد می‌تواند به صورت ژنتیکی منتقل شود و تحت تأثیر فعل و انفعالات پیچیده ژنی است.

محققان از روشی به نام ارتباط گسترده ژنوم برای شناسایی ژن‌های خاص درگیر در اختلالات مختلف استفاده می‌کنند. این روش شامل جستجوی ژنوم‌ها برای مناطقی از تنوع به نام پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی (SNP) مرتبط با یک بیماری، اختلال، وضعیت یا رفتار در بین افراد مختلف است.

با استفاده از این روش، محققان مناطقی را در ژنوم مرتبط با خطر اعتیاد عمومی، و همچنین خطر خاص شامل الکل، نیکوتین، حشیش و مواد افیونی مشخص کردند.

«الکساندر هاتوم»، سرپرست تیم تحقیق از دانشگاه واشنگتن، توضیح داد: «با استفاده از ژنومیک، می‌توانیم داده‌ها را برای اولویت‌بندی داروهای موجود برای مطالعات بیشتر و بهبود شانس کشف درمان‌های جدید ایجاد کنیم.»

هاتوم و تیمش ۱۹ SNP را پیدا کردند که به طور قابل توجهی با خطر اعتیاد عمومی مرتبط بودند و ۴۷ SNP هم با اختلالات مواد خاص ارتباط داشتند.

به گفته نویسندگان این مطالعه، قوی‌ترین سیگنال‌های ژنی سازگار در اختلالات مختلف، از مناطقی در ژنوم می‌آیند که کنترل سیگنال‌دهی دوپامین را به همراه دارند. این نشان می‌دهد که تنوع ژنتیکی در تنظیم سیگنال دهی دوپامین کلید خطر اعتیاد است.

بر اساس این مطالعه، الگوی ژنومی شناسایی شده همچنین وجود دو یا چند اختلال مصرف مواد را به طور همزمان پیش بینی می‌کند.

همچنین پیش‌بینی‌کننده خطر بالای بیماری‌های روانی و جسمی، از جمله اختلالات روانپزشکی، رفتار خودکشی، بیماری‌های تنفسی، بیماری قلبی و شرایط درد مزمن بود.

در کودکان ۹ و ۱۰ ساله بدون تجربه مصرف مواد، این ژن‌ها با مصرف مواد والدین و رفتارهای محیطی ارتباط دارند.