معاون سابق وزیر اقتصاد مدیرعامل شرکت آلومینیوم ایران شد

به گزارش چابک آنلاین، مهدی میراشرفی درفاصله آذرماه سال 97 تا آذرماه سال 1400 ریاست کل گمرک ایران را برعهده داشت.

او، جایگزین سید محمدرضا میری لواسانی شده که از اسفندماه سال 1400 تا اکنون مدیریت عاملی شرکت آلومینیوم ایران را برعهده داشت.

از آلومینای ایران،المهدی(عج)، آلومینیوم جنوب (سالکو)، ایرالکو و آلومینیوم هرمزگان به عنوان بازیگران مهم این صنعت یاد می‌شود.

بررسی ها نشان می دهند که درآمدهای عملیاتی شرکت آلومینیوم ایران تا پایان آذرماه امسال به رقم 10 هزارو 935 میلیارد تومان رسیده است.

رقم درآمد عملیاتی این شرکت درمقایسه با مدت زمان مشابه سال قبل، رشد 42 درصدی رانشان می دهد.

درعین حال، با وجود رشد 42 درصدی درآمدعملیاتی این شرکت، سود خالص این شرکت تا پایان آذرماه سال جاری افت 17 درصدی را نشان می دهد.

سود خالص شرکت آلومینیوم ایران تا پایان آذرماه امسال به رقم یک هزارو 839 میلیارد تومان رسیده است درحالیکه سود خالص این شرکت درمدت زمان مشابه سال قبل 2 هزارو 209 میلیارد تومان بوده است.

آمار منتشر شده از وضعیت تولید آلومینیوم در ۱۰ماهه امسال نشان می‌دهد که چهار شرکت اصلی تولیدکننده آلومینیوم کشور درمجموع بالغ بر ۵۲۸ هزار تن آلومینیوم تولید کرده‌اند که نسبت به میزان آن در مدت مشابه سال گذشته، ۱۷ درصد افزایش یافته است.

از این میزان به ترتیب، شرکت‌های سالکو ۲۲۶ هزار و ۴۶۷ تن، ایرالکو ۱۴۷ هزار و ۵۶۰ تن، المهدی ۱۲۳ هزار و ۴۰۳ تن و آلومینای ایران ۳۰ هزار و ۶۳۰ تن تولید شمش آلومینیوم در مجموع ۱۰ ماهه سال جاری تولید کرده‌اند.

آلومینیوم یک فلز راهبردی بوده که مصرف سرانه آن در کشورهای صنعتی به سرعت رو به افزایش است.

چه از نظرکیفی و چه ازنظرارزش، فلزآلومینیوم، کاربردی‌ترین فلز بعد از فولاد بوده و در تمامی بخش‌های صنعت دارای اهمیت است.

صنایع بسیاری از جمله حمل و نقل، ساختمان، انرژی، بسته‌بندی و قوطی، لوازم خانگی، نفت و گاز و صنایع هوایی بشدت به این فلز وابسته بوده و دلیل این وابستگی، جدای از قیمت مناسب، خواص این فلز همچون استحکام خوب، مقاومت به خوردگی بالا و ظاهر زیبا است.

با در نظر گرفتن شرایط حاکم بر جهان و ایران و محدودیت‌های بین‌المللی و تورم، در سال گذشته نسبت به سال 1399 مصرف کویل، ورق و تسمه آلومینیومی در کشور و بازار داخلی تغییر چندان محسوسی نداشت.

برنامه‌ای که در افق ۱۴۰۴ در نظر گرفته شده، تولید ۱.۵ میلیون تن آلومینیوم در کشور است.

هرچند که به نظر می‌رسد با توجه به روند سرمایه‌گذاری در بخش‌های مهم این صنعت، حداکثر تولیدات آن در حالتی خوشبینانه به یک میلیون تن برسد.

گفته می‌شود که ظرفیت تولید شمش آلومینیوم در کشور سالانه حدود ۷۰۰ هزار تن و تقاضای بازار داخل حدود ۳۵۰ هزار تن است.

اما این صنعت چه ریسک‌هایی را در پیش رو دارد؟

صنعت آلومینیوم،همچون سایر صنایع بورسی درمحیط کسب و کار خود با ریسک‌های مختلفی دست به گریبان بوده که از جمله آنها می‌توان به ریسک قیمت نهاده‌های تولید، تأمین نهاده‌های تولید و تأمین ارز و نوسانات نرخ آن اشاره داشت.

جدای از این موارد، شرکت‌های آلومینیومی  بزرگ در بالادست، در گزارشات خود تصریح دارند که با توجه به بالا بودن هزینه مواد مصرفی از بهای تمام شده تولید و وارداتی بودن عمده مواد مصرفی از قبیل پودرآلومینا،آند خطوط جدید کارگاه احیا، پترولیوم کک و موادی چون کریولیت، آلومینیوم فلوراید و کاتد بلاک که همگی به طور مستقیم متأثر از تغییرات نرخ ارز و نرخ‌های جهانی بوده، بهای  تولیدات شرکت‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

همچنین بر این موارد باید هزینه تأمین برق و انرژی را هم افزود.

با این حال، مهدی سهرابی، عضو هیأت مدیره  شرکت آلومتک، شرکت‌های صنعت آلومینیوم را به دودسته تقسیم کرده ومدعی شده که شرکت‌های تأمین کننده مواد اولیه یا شمش در بالادست، همچنان از برق و گاز دولتی استفاده می‌کنند اما محصولات خود را در داخل کشور به نرخ جهانی می‌فروشند و ادعای بالا بودن هزینه‌های تولید و فرسوده بودن تجهیزات برخی از این شرکت‌ها چندان واقعی نیست!

مهدی سهرابی افزود: در دنیا برای تولید هر تن آلومینیوم  11 کیلووات  برق مصرف می‌شود و همین شرکت‌های بین‌المللی به ازای هرکیلو وات ساعت برق 25 هزار تومان می‌پردازند، اما در ایران هرکیلو وات ساعت 500 تومان خریداری می‌شود، بنابراین چرا شمش آلومینیوم تولیدی شرکت‌های بالادست به قیمت بین‌المللی به شرکت‌های پایین دست فروخته می‌شود؟

 وی، برآورد کرد که در پایین دست صنعت آلومینیوم  حدود  400 شرکت وجود دارند که در زمینه‌های ریخته‌گری، خودرویی، پروفیل ساختمانی و تولید‌ ‌هادی‌‌های هوایی و زمینی  فعال هستند که از یارانه پنهان انرژی به مراتب کمتری نسبت به شرکت‌های بالادستی  این صنعت استفاده می‌کنند.

به گفته وی، حاشیه سود عملیاتی این صنعت  بین 8 تا 10 درصد  بوده زیرا تعدادی  ازفعالان این صنعت وارد رقابت منفی شده‌اند و باعث شده تا حاشیه سود عملیاتی  آن کاهشی باشد.