رسالت بیمه مرکزی حفظ حقوق بیمه گذاران است نه حفظ شرکت های بیمه
رسالت بیمه مرکزی ایران حسب قانون تاسیس خود نظارت بر بازار و حفظ حقوق بیمه گذاران و ذی الحقوق آن هاست نه حفظ شرکت های بیمه. مقام ناظر یا باید مستقیماجلو فعالیت آن دسته از شرکت های بیمه را که سطح توانگری آن ها پایین تر از دو است بگیرد و یا حداقل رسالت خود را انجام داده و به مردم هشدار دهد که از چه شرکت هایی خرید نمایند.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از ریسک نیوز، در حالیکه صنعت بیمه به فکر توسعه بیمه های عمر در پی تکالیف برنامه ششم توسعه است؛ اما به نظر می رسد بیشتر باید به فکر کنترل صدور بیمه عمر در شرکتهای بیمه ای باشد که با توانگری پایین دست و پنجه نرم می کنند، اگر چه که به زعم کارشناسان صدور کلیه رشته های بیمه ای دراین شرکتها باید با محدودیت روبرو شود چرا که همچنان موفق به افزایش سرمایه نیر نشده اند.
اما چالش آینده بیمه های عمر در شرکتهای بیمه ای که عملا ورشکسته هستند در آینده ای نه چندان دور بیش از سایر رشته های بیمه ای خود را نشان خواهد داد ،یکی از چالش های موجود نحوه سرمایه گذاری منابع حاصل از بیمه های عمر است که متاسفانه در شرکتهای بیمه به جای سرمایه گذاری در محل های تایید شده بعضا صرف تامین خسارات سایر رشته ها می شود .
چالش عمده مدیریت سرمایه گذاری بیمه ای عدم تطابق بالقوه بین ارزش دارایی ها و تعهدات است که اصولا باید این اطمینان را ایجاد کند که این مساله شرکت بیمه را با بحران مواجه نمی کند و اوج بحران این نحوه مدیریت زمانی است که به سبب انتخاب شرایط نا مساعد بازار ، سرمایه برای ایفای تعهدات کفایت نمی کند.
هادی دستباز ، پیش کسوت صنعت بیمه در این خصوص معتقد است ، بیمه عمر از آن نوعی که به عنوان سرمایه گذاری محسوب می شود مانند یونیورسال یا بیمه عمر و سرمایه گذاری، بیمه های مستمری و بازنشستگی بیمه نامه های بلند مدتی هستنند که ذخایر ریاضی جمع شونده داشته به علاوه این که سود تضمینی هم به این ذخایر اضافه می‌شود و در واقع تعهد شرکت بیمه در سر رسید بیمه است که بیمه گذار مراجعه و در خواست دریافت سرمایه خود را پس از ۱۰٫۱۵٬یا ۲۰ سال می نماید اما سوال اینجاست که شرکت بیمه در طول این یک یا دو دهه با چه فراز و نشیب هایی مواجه خواهد شد علی الخصوص در کشوری مثل ایران که قوانین خلق الساعه و منفرد از سایر بخش های اقتصادی و یک شبه تصمیم گیری می شود.
وی با بیان اینکه در بیمه عمر هم اکنون بعضی از شرکت ها مشکل باز پرداخت ذخایر ریاضی بیمه گذاران خود را دارند با ذکر مثالی اذعان داشت:مثلا شرکت بیمه ای دارای یک میلیون بیمه گذار است و بیمه نامه های صادره از ده سال گذشته تا به امروز به تدریج صادر شده بنا براین یا سر رسید آن ها فرا رسیده و یا انباشت ذخیره ریاضی به علاوه سود سرمایه گذاری وجود دارد.فکر کنیم آن چه بر سر موسسات اعتباری آمد بر صنعت بیمه حاکم شود و مردم دسته دسته جهت دریافت سرمایه بیمه نامه خود و یا باز خرید بیمه نامه مراجعه نمایند و شرکت بیمه قادر به تامین نقدینگی لازم برای باز پرداخت تعهدات خود نباشد، زیرا این ذخایر متعلق به بیمه گذار یا به مصرف پرداخت خسارات ثالث شده است و یا صرف خرید زمین و ساختمان و شعبه .در این حالت داستان بیمه توسعه اتفاق خواهد افتاد. در دهه ۱۹۷۰چند شرکت بزرگ در بازار انگلیس علیرغم داشتن دارایی ورشکسته شدند زیرا نتوانستند تعهدات خود را پرداخت نمایند و امکان فروش مستغلات در آن بازار و به آن فوریت وجود نداشت.
دستباز معتقد است ، مقام ناظر یا باید مستقیم جلو فعالیت آن دسته از شرکت های بیمه را که سطح توانگری آن ها پایین تر از دو است بگیرد و یا حداقل رسالت خود را انجام داده و به مردم هشدار دهد که از چه شرکت هایی خرید نمایند.
وی تاکید کرد :رسالت بیمه مرکزی ایران حسب قانون تاسیس خود نظارت بر بازار و حفظ حقوق بیمه گذاران و ذوی الحقوق آن هاست نه حفظ شرکت های بیمه.
دستباز ضمن ارایه پیشنهادی تاکید کرد :بیمه مرکزی بهتر است ، برای شرکت هایی که توانگری کمتری دارند مجوز صدور بدهد اما سرمایه و ذخایر ریاضی را نزد خود و به صورت ۱۰۰٪ نگاه داری کند و شرکت ها بیمه ریسک بیمه نامه بشرط فوت و سایر الحاقیه ها را خود تقبل کنند که آنهم خود خطر دیگری دارد که صنعت بیمه کشور ریسک خطرات فاجعه در زمینه بیمه های عمر را ندارد و با توجه به خطر زلزله در کشور آن هم موضوعی است که نیاز به یک مبحث جدا گانه دارد بنابراین شاید بهترین راه توقف صدور در شرکتهای بیمه با توانگری پایین است.
این خبره بازار بیمه پیشنهادات خود را اینگونه مطرح کرد:
⁃ شرکت های بیمه با رتبه بندی کم تر از ۲ حق صدور نداشته باشند
⁃ بیمه نامه صادر کنند اما بخش سرمایه گذاری و ذخایر ریاضی نزد بیمه مرکزی ایران و به صورت ۱۰۰٪ برای حفظ حقوق بیمه گذاران نگهداری شود
⁃ بیمه مرکزی حسب رسالت خود آگاهی لازم را در اختیار جامعه قرار دهد
وی در ادامه اظهار کرد : شرکت بیمه ایران با رتبه بندی 4 و خسارات انباشته که مدیر عامل آن می گوید ۷۵ سال طول می کشد که این زیان انباشته از دفاتر شرکت حذف و پرداخت شود تازه اگر در طول این مدت مدیریت متخصص آن زیان های جدیدی به شرکت تحمیل نماید چگونه قادر است تعهدات خود را در قبال بیمه گذارانی که پوشش های بلند مدت می خرند ادا نماید
به نظر می رسد، دستگاههای نظارتی اعم از بیمه مرکزی و وزارت اقتصاد بهتر است به جای حفظ بازار بیمه در زمان مسئولیت خود حفظ حقوق بیمه گذاران را مد نظر قرار دهند.
