صف آرایی دو غول اقتصادی برای فروش بیمه نامه بیشتر در غرب و شرق

چابک آنلاین، بهاره تاجرباشی، آلمان و ژاپن، دو کشور موفق در اقتصاد، یکی  در شرق و دیگری در غرب، به‌رغم فاصله جغرافیایی و تفاوت‌های فرهنگی، هر دو به دنبال دستیابی به امنیت مالی و کاهش ریسک در جوامع خود هستند. 

این دو کشور، با تاریخ‌هایی متفاوت اما تأثیرگذار، سیستم‌های بیمه‌ای خود را به‌گونه‌ای طراحی کرده‌اند که بتوانند پاسخگوی نیازهای خاص مردم باشند. 

آلمان، زاده تفکر نظام‌مند اروپایی، و ژاپن، فرزند فرهنگ جمع‌گرای آسیایی، دو مدل منحصربه‌فرد برای ساخت آینده‌ای مطمئن ارائه داده‌اند.

آلمان و تولد بیمه اجتماعی

در اواخر قرن نوزدهم، آلمان به‌عنوان یکی از پیشگامان در طراحی سیستم‌های بیمه اجتماعی شناخته شد.

 حاکمان این  کشور  که به‌دنبال تقویت اتحاد در جامعه چندپاره آلمان بودند بیمه را ابزاری برای ایجاد انسجام و کاهش تضادهای طبقاتی دیدند. 

بیمه سلامت، بازنشستگی و بیکاری در این دوره نه‌تنها نیازهای اقتصادی را برآورده کرد، بلکه به یک نماد از مسئولیت‌پذیری دولت در برابر شهروندان تبدیل شد.

 آلمان امروز، با ترکیب شرکت‌های بیمه خصوصی و نظارت قوی دولت، همچنان وفادار به ریشه‌های اجتماعی بیمه باقی مانده است. 

ضریب نفوذ بیمه 7 درصدی در این کشور، نشان از باور عمیق مردم به سیستم دارد؛ سیستمی که از دل انقلاب صنعتی برخاست و با نظم و دقت آلمانی شکل گرفت.

ژاپن: از سامورایی‌ها تا سیستم مدرن بیمه

در ژاپن، ایده‌های بیمه‌ای نه از انقلاب صنعتی، بلکه از فرهنگ جمع‌گرایانه و مسئولیت‌پذیری اجتماعی سرچشمه گرفت. 

در سال‌ها قبل، سامورایی‌ها نقش حامیان جامعه را ایفا می‌کردند و حمایت از  جامعه از ارزش‌های آنها به شمار می‌رفت.

 این رویکرد، پس از اصلاحات  در قرن نوزدهم، به تدریج در قالب نظام‌های بیمه مدرن نمود یافت.

ژاپن با معرفی بیمه سلامت همگانی در سال ۱۹۶۱، قدمی بلند در مسیر پوشش‌دهی کامل شهروندان برداشت. ژاپن امروز، با نرخ بالای ضریب نفوذ بیمه (حدود ۱۰ درصد)، یکی از پیشرفته‌ترین بازارهای بیمه در جهان به را به خود اختصاص داده است.

 فرهنگ برنامه‌ریزی بلندمدت و اهمیت دادن به جامعه، به رشد بیمه عمر و محصولات مرتبط با آن کمک شایانی به رشد ضریب نفوذ بیمه در این کشور کرده است.

در ژاپن، حق بیمه سرانه بالاتر از آلمان است که نشان‌دهنده تمایل بیشتر افراد به خرید بیمه‌های متنوع است.

 ژاپن با سهم ۱۳ درصدی از بازار جهانی بیمه عمر، پس از آمریکا در رتبه دوم جهان قرار دارد و در دهه گذشته، حق بیمه تولیدی در ژاپن حدود ۳۰ درصد و در آلمان حدود ۲ درصد کاهش داشته است.

هر دو کشور، با وجود تفاوت‌های تاریخی، مسیرهای نوآورانه‌ای را برای توسعه بیمه پیموده‌اند.

 آلمان، با بهره‌گیری از داده‌های کلان و هوش مصنوعی، به سمت شخصی‌سازی خدمات حرکت کرده است. 

شرکت‌های بیمه ای آلمانی، با استفاده از فناوری‌های پیشرفته، تجربه مشتریان را بهبود بخشیده و محصولات متنوع‌تری ارائه می‌دهند.

در سوی دیگر، ژاپن با ترکیب فناوری‌های پیشرفته مانند اینترنت اشیا و رباتیک، سیستم‌های بیمه‌ای خود را متحول کرده است.

 برای نمونه، استفاده از ربات‌ها برای مدیریت بحران‌های طبیعی یا بلاکچین برای ثبت امن اطلاعات بیمه‌ای، ژاپن را در زمینه نوآوری به کشوری پیشرو در این زمینه تبدیل کرده است.

هرچند آلمان و ژاپن در طراحی سیستم‌های بیمه‌ای خود موفق عمل کرده‌اند، اما چالش‌های منحصربه‌فردی پیش روی آن‌ها قرار دارد.

آلمان، با نرخ رشد جمعیت پایین و افزایش تعداد بازنشستگان، با فشار مالی زیادی روبه‌روست. 

سیستم بازنشستگی آلمان، که یکی از نقاط قوت این کشور محسوب می‌شود، اکنون نیازمند اصلاحات است تا بتواند پاسخگوی نیازهای آینده باشد.

در مقابل، ژاپن نه‌تنها با مسئله پیری جمعیت، بلکه با تهدید مکرر بلایای طبیعی مانند زلزله و طوفان مواجه است.

 این رویدادها، هزینه‌های بیمه‌ای را به‌طور چشمگیری افزایش داده و شرکت‌های بیمه ای را به بازنگری در سیاست‌های خود واداشته است.

آلمان و ژاپن، با وجود تفاوت‌های تاریخی، فرهنگی و اقتصادی، نشان داده‌اند که سیستم بیمه‌ای قوی می‌تواند امنیت مالی و اجتماعی را برای شهروندان تضمین کند.

 آلمان، با تکیه بر اصول نظم و قانون‌مداری، و ژاپن، با روحیه جمع‌گرایانه و نوآوری مداوم، الگوهای موفقی برای دیگر کشورها ارائه می‌دهند.

 شاید بهترین درس از این مقایسه، ترکیب انعطاف‌پذیری ژاپنی با ساختارگرایی آلمانی باشد؛ رویکردی که می‌تواند اقتصاد این کشورها  را به سوی امنیت مالی پایدارتر هدایت کند.