شرکت‌های بیمه اتکایی تازه تاسیس توان رقابت با شرکت‌های قوی را ندارند

به گزارش چابک آنلاین، امروزه بیمه گران اتکایی نقشی مهم و اساسی در صنعت بیمه دنیا برعهده دارند بطوری که می توان از آنها به عنوان چتر آسایشی برای شرکت های بیمه ای مستقیم یاد کرد.

عملیات بیمه‌های اتکایی مکانیزمی مناسب برای تقسیم و توزیع مناسب ریسک بین شرکت‌های بیمه مستقیم و بیمه ‌گران اتکایی متعدد است و بیمه گران مستقیم، بیمه گر اتکایی را در نتایج مالی تعهدات خود به روش‌های مختلف مشارکت می‌دهند.

به بیان ساده تر، گاهی قبول تعهدات ریسک یک بیمه گذار بزرگ از توان یک شرکت بیمه خارج است و به همین دلیل این شرکت ها بخشی از تعهدات را باتوجه به میزان توانمندی خود به سایر شرکت‌های بیمه ای واگذار می‌کنند و با انتقال برخی از ریسک‌ها یا درصدی از پرتفوی مازاد بر ظرفیت نگهداری خود به چند شرکت بیمه اتکایی با اطمینان خاطر بیشتری برای پذیرش ریسک‌های بزرگ و فراگیر گام برمی دارند.

بیمه گران اتکایی علاوه براطمینان بخشی به شرکت های بیمه مستقیم،  عاملی مهم در سلامت صنعت بیمه هستند، چرا که به واسطه آنها می توان از شکل گیری رقابت های ناسالم و یا بروز نرخ های غیر فنی هم جلوگیری کرد.

 اما این مهم ، نیازمند آن است که ساختار بیمه‌های اتکایی نیز از کارآمدی و کارآیی لازم برخوردار باشد.

در عین حال حوزه عملیات بیمه های اتکایی محدود به داخل کشورها نبوده و توزیع جهانی ریسک است ، یعنی از یک شرکت بیمه داخلی به شرکت بیمه خارجی منتقل می‌شود تا در حوادث به خصوص حوادث فاجعه‌آمیز بخشی از این خسارت ها به کشورهای دیگر واگذار می شود.

با این وجود به دلیل برخی محدودیتها امکان استفاده از بیمه گران خارجی بزرگ در حال حاضر وجود ندارد و برای جبران این کاستی، تمهیداتی همچون صندوق ویژه تحریم، افزایش سرمایه شرکت های بیمه ، امکان اخذ مجوز قبولی اتکایی برای شرکت های بیمه مستقیم و راه اندازی شرکت های تخصصی اتکایی در نظر گرفته شد.

در حال حاضر تعدادی از شرکت های بیمه کشور مجاز به قبولی اتکائی هستند و بیمه مرکزی نیز با بالاترین ظرفیت قبولی اتکائی دراین عرصه حضور دارد به طوریکه 93 درصد بازار اتکایی کشور در دست دولت (بیمه مرکزی و بیمه ایران) است.

یکی از ایراداتی که از سوی صاحب نظران به وضعیت عملیات بیمه اتکایی در کشور وارد می شود همین نقش پررنگ و جدی دولت در این زمینه است.

هرچند که گفته می شود بیمه مرکزی با ارایه مجوز حضور به شرکت های بیمه اتکایی خصوصی جدید، بدنبال کاهش تصدی خود در بخش عملیات اتکایی است. 

در این بین ورود بازیگران جدید اتکایی با سرمایه 500 میلیارد تومانی هم با انتقاداتی همراه شدو بازیگران جدید اتکایی کشور هم از سنتی بودن عملیات اتکایی شرکت های بیمه فعلی انتقاد کرده و به حرکت بازارهای جهانی به سمت استفاده از پلتفرم های معاملاتی و اتکایی اشاره می کنند.

بررسی وضعیت عملیات بیمه اتکایی در کشور بهانه‌ای شد تا چابک‌آنلاین میزگردی با حضور، علیرضا پورحسن، مدیر بیمه های اتکایی شرکت بیمه البرز، مرجان رضایی، مدیر بیمه‌های اتکایی شرکت بیمه میهن و نازنین جدیدی، مدیر بیمه‌های اتکایی شرکت بیمه تجارت‌نو برگزار کند که از نظر می‌گذرد؛

چابک‌آنلاین: جناب پورحسن ابتدا در خصوص وضعیت بیمه‌های اتکایی در جهان و مقایسه آن با ایران توضیح دهید.

علیرضا پورحسن: با نگاه اجمالی به آمار جهانی درسال 2020 جهان بیش از 6300 میلیارد دلار تولید حق بیمه داشته و مجموع خسارت‌های بیمه‌ای درسطح جهان بیش از 5 هزارمیلیارد دلار بوده که حدود 175میلیارد دلار این رقم به بیمه‌های اتکایی برمی‌گردد.

بیش از 70 درصد این خسارت‌ها هم مربوط به بلایای طبیعی  بوده و حق بیمه تولیدی اتکایی نیز بالغ بر 325 میلیارد دلار بوده است.

تولید حق بیمه اتکایی درکشور ما حدود 2 تا 2.5 درصد حق بیمه تولیدی صنعت بیمه است ودر حال حاضر دوشرکت تخصصی ایرانیان و امین درحوزه اتکایی فعالیت می‌کنند.

از سوی دیگر اقدام خوبی که بیمه مرکزی از سال 99  انجام داد این بود که برای بسیاری از شرکت‌های بیمه مستقیم که براساس ضوابط اجرایی آیین نامه 5/40 می‌توانستند مجوز اتکایی از بیمه مرکزی بگیرند، مجوز صادر کرد و در حال حاضر هم تعدادی از  شرکت  های مستقیم بیمه‌ای دارای مجوز قبولی اتکایی هستند که در کنار آن دوشرکت اتکایی تخصصی کارمی‌کنند. 

علاوه بر این،  بیمه مرکزی و بیمه ایران هم دراین راستا فعال بوده و باعث افزایش ظرفیت‌های اتکایی شده اند.

در حال حاضر با توجه به شرایطی که وجود دارد به لحاظ ظرفیت اتکایی،  فضای مناسبی است ولی مطلوب نیست زیرا بحث اتکایی ، بحث توزیع جهانی ریسک است و برای اینکه منافع ذینفعان تامین شود و اقتصاد ملی آسیب نبیند بهتر است که بخشی از ریسک‌ها به خارج از کشورانتقال داده شود.

در خصوص چالش‌ها هم باید بگویم بیمه اتکایی چالش‌های خود را دارد، تصدی‌گری دولت با توجه به اتکایی اجباری که هنوز در دست دولت است خود یک چالش است.

اگر چه برنامه پنجم و ششم توسعه و مصوبات هیات دولت براین مبنا بوده که کاهش تدریجی را داشته باشیم وتا حدودی انجام شده ولی سرانجام آن مشخص نیست که این کاهش تا کجا خواهد بود.

این موضوع باید روشن شود. 

یکی دیگر از چالش‌ها در حوزه اتکایی به ترکییب پرتفوی صنعت بیمه برمی‌گردد؛ در حال حاضر عمده پرتفوی صنعت به دو رشته زیانده درمان و شخص ثالث اختصاص دارد و در این دو رشته، هنوز در بخش اتکایی نتوانستیم برنامه‌ای داشته باشیم.‎ 

چالش عمده‌ای که در بخش اتکایی وجود دارد موضوع ظرفیت‌ها است.

زمانی  شرایط فضای بین الملل  مناسب تر بود و شرکت‌ها بهتر  می‌توانستند ریسک‌های خود را دربازارهای مختلف واگذارکنند اما درحال حاضراین فضا وجود ندارد.

بنابراین شرکت‌ها برای ریسک‌های خود مجبوربه استفاده ازظرفیت داخل کشور هستند ودر چند سال اخیرهم شاهد این بودیم که نرخ ارزو سرمایه بیمه نامه‌ها افزایش پیدا کرده و به تناسب این افزایش‌ها سرمایه شرکت‌ها افزایش پیدا نکرد بنابراین نیاز به ظرفیت اتکایی هم بیشتر شده است.

چالش دیگر در این حوزه، بحث نرخ و شرایط بیمه نامه‌های اتکایی است، در زمانیکه صنعت بیمه از فضای بین الملل استفاده می‌کرد تلاش براین بود که از نرخ، شرایط و استانداردهای بین‌المللی استفاده کند ولی در حال حاضر استفاده از ظرفیت داخل یباعث شده که سال به سال شاهد کاهش رشد حق بیمه‌ها در قبال تعهدها باشیم و نرخ‌ها کاهش پیدا کند.

ضمن اینکه ممکن است یک خسارت بزرگ باعث از بین رفتن حق بیمه یکسال آن رشته شود لذا صنعت بیمه باید نرخ‌ها را بهینه سازی کند همانطوری که در دنیا این اتفاق می‌افتد.

چابک‌آنلاین: صنعت بیمه کشور در بخش اتکایی چه ضعف‌هایی دارد؟

مرجان رضائی: محدودیت های بین المللی  علیرغم مشکلاتی که ایجاد کرد فوایدی هم برای صنعت بیمه به ارمغان آورد که از جمله آن می‌توان به پتانسیل و توانمندی‌های پنهان موجود در شرکت های بیمه اشاره کرد. 

ماهیت و مفهوم "بیمه های اتکایی" برون رفت ریسک از منطقه است که متاسفانه این امکان برای صنعت بیمه ایران مهیا نشد. 

اینکه شرکت بیمه (A ) ریسک خود را به شرکت بیمه (B) که هر دو در یک منطقه هستند منتقل کند توزیع مناسبی برای ریسک و مفهوم واقعی اتکایی نیست.

اتکایی بدین معناست که اگر زمانی خسارتی حادث شد صنعت بیمه بتواند  بخشی از خسارات را از طریق بیمه گران خارجی جبران کند، نه از دور سلسله واری که در بین شرکت های بیمه داخلی جهت تامین پوشش اتکایی ایجاد شده  که در نهایت کل خسارت از منابع داخلی جبران می شود.

مدیریت اتکایی در شرکت های بیمه نقش پایه و اساسی را ایفا می کند که اگر به درستی این نقش انجام شود شرکت های بیمه را از بسیاری خطرات مالی نجات خواهد داد.

همچنین عملکرد غیرحرفه ای و نامطلوب در بخش اتکایی می تواند عواقب جبران ناپذیری برای شرکت های بیمه به بار آورد.

در حوزه نرخ دهی صنعت بیمه ، رقابت تنگاتنگی ایجاد شده که بر این اساس ، شرکت های بیمه در راستای جذب پرتفو نرخ های نازلی را ارائه می دهند و این سطح فنی بیمه نامه های صادره را با تنزیل چشمگیری مواجه می کند.

از آنجایی که سطح توانگری مالی و ظرفیت مجاز نگهداری شرکت‌ها متفاوت بوده و یکی از فاکتورهای بیمه گذاران جهت انتخاب شرکت بیمه شده، متاسفانه شرکتی که ظرفیت بالاتری دارد در دستیابی و جذب پرتفو با توجه کمتری به ساختار استاندارد و فنی بیمه نامه، نرخ بیمه نامه را کاهش داده و اقدام به جذب پرتفو می کند.

اگر شرکتی استانداردهای فنی را تا حدودی رعایت کند از نظر پوشش اتکایی و تامین آن به مشکلی برنخواهد خورد، اما زمانی که این کاهش نرخ منجر به تغییر استانداردهای فنی بیمه نامه شود تامین پوشش اتکایی مورد نیاز با مشکل مواجه خواهد شد.

چابک آنلاین: خانم جدیدی ازدید شما جای چه نوآوری وخلاقیت‌هایی در زمینه اتکایی کشور خالی است؟

نازنین جدیدی: بین مدیریت‌های فنی و اتکایی همیشه باید هماهنگی وجود داشته باشد.

اگر قرار است بیمه نامه‌ای درشرکت بیمه ای صادر شود که مازاد بر ظرفیت مجاز نگهداری آن شرکت است، باید قبل از صدور بیمه نامه، براساس آیین نامه پوشش اتکایی برای آن اخذ شود و باید از میزان اتکایی که گرفته شده اطمینان حاصل شود. 

اما با توجه به وجود فضای رقابتی که ایجاد شده، تمام تلاش مدیریت‌های فنی برای جذب پرتفوی است و میزان محاسبه حق بیمه خالص ریسکی که باید درست انجام شود تا درزمان بروز خسارت بتواند برای ایفای تعهدات کفایت کند اعمال نمی‌شود و جذب پرتفوی فدای این موضوع می‌شود.

زمانیکه بیمه نامه با این شرایط صادرمی‌شود مدیریت اتکایی برای واگذار کردن این ریسک با چالش روبرومی‌شود.

بنابراین مدیر فنی و مدیر اتکایی شرکت بیمه باید با هماهنگی هم پیش بروند که بتوانند ریسک را واگذار کنند که اگر بیمه نامه‌ای صادرشد در واگذاری با مشکل روبرو نشوند.

در یکسری از ریسک‌هایی که مشمول آیین نامه نمی‌شوند و مدیران فنی خود باید وارد حیطه نرخ‌دهی شوند این مشکلات وجود دارد.

ولی اگر مدیر اتکایی شرکت بیمه ، ریسک را به بیمه گراتکایی واگذار کند و بیمه گر اتکایی آن ریسک غیرفنی را قبول نکند یعنی یک ائتلافی درصنعت بیمه درحوزه اتکایی وجود داشته باشد که  اگر بیمه گر اتکایی اول ریسک را از نپذیرفت و من این ریسک را به بیمه گر دوم دادم آن هم نپذیرد، 

آن ریسک مشخص شده ونرخ تعدیل می‌شود ومدیراتکایی می تواند ریسک را با آن نرخ و شرایط به واحد فنی برگرداند ، زیرا هیچ بیمه گر اتکایی بیمه نامه را نمی‌پذیرد و اینگونه تعدیل نرخ در بازار صورت می‌گیرد تا صدور بیمه نامه‌ها به سمت حق بیمه‌های درست‌تر برود و این فشاراز روی صنعت برداشته می‌شود.

چون به هرحال هرخسارتی که به بیمه نامه می‌خورد درست است، شرکتی که آن را صادر کرده مستقیما تحت تاثیرقرار می‌دهد ولی این خسارت به کل صنعت بیمه و در سطح کلان‌تر به کل اقتصاد آن جامعه تحمیل می‌شود. 

مرجان رضائی: صنعت بیمه ایران از لحاظ فنی و استانداردهای بیمه گری از صنعت بیمه دنیا فاصله دارد و در حال حاضر ابزارهای مناسبی جهت ارزیابی ریسک در کشور ایجاد نشده، بعنوان مثال تعدادی از شرکت هایی هستندکه نرم افزار مناسبی جهت ارزیابی ریسک بلایای طبیعی کل کشور برای صدور بیمه نامه های گروهی را دارند.

علیرضا پورحسن: به طورکلی درصنعت بیمه بدون ابزارهای فنی نمی‌توان ارزیابی فنی از ریسک داشت، 

به عنوان مثال در صدور یک بیمه نامه آتش سوزی اگر کارشناسی وبازدید اولیه به طور دقیق انجام نشود بیمه گر نمی تواند نرخ و شرایط مناسبی برای آن بیمه نامه تعیین کند.

امروزه در دنیا از ابزارهای فنی برای تحلیل ریسک و ارائه نرخ استفاده می کنند بنابراین صنعت بیمه باید با این حجم داده هایی که در اختیار دارد بدنبال نرم افزارهایی باشد تا در ارائه نرخ و شرایط بیمه نامه ها کمک بگیرد. 

صنعت بیمه دراین خصوص کم کاری کرده و ارتباطاات خود را نباید قطع می‌کرد و می‌توانست ازدانش افراد وشرکت‌هایی که می‌توانستند تکنولوژی این ابزارها را به ما بدهند استفاده کند، زیرا انتقال دانش درحال حاضر دیگر به شکل فیزیکی صورت نمی‌گیرد و صنعت بیمه می‌توانست بطریقی از بانک اطلاعاتی و ابزارهای آنها استفاده کند و با برگزاری کنفرانس ها می‌شد به این نوع دانش‌ها دست پیدا کند.

چابک‌آنلاین:درحال حاضر بخش مهم  بازار اتکایی کشور در دست دولت ، چرا با وجودی که 2 شرکت اتکایی تخصصی در کشور فعال هستند اما نقش آنها در صنعت بیمه کمرنگ است؟

علیرضا پورحسن: اینکه 93 درصد بازار اتکایی دردست دولت است درست است و باید بگوییم که  انحصار هم ایجاد شده واینکه شرکت‌های اتکایی تخصصی نتوانستند این نسبت را تغییر دهند به نگاه مدیریتی وفنی آنها برمی‌گردد.

مدیران این شرکت‌ها نمی‌خواهند زیاد درگیر ریسک‌هایی که در صنعت وجود دارد بشوند و بیشتر تمایل دارند در بخش سرمایه گذاری وارد شوند و در کنار آن کار بیمه اتکایی انجام می‌دهند.

از نگاه فنی هم با توجه به شرایطی که بیمه نامه‌ها دارند و نرخ‌های بسیارپایینی که وجود دارد این شرکت‌ها تمایل زیادی ندارند که در این بخش ازحداکثر ظرفیت خود استفاده کنند.

دو شرکت بیمه اتکایی تخصصی امین و ایرانیان ریسک‌هایی را از شرکت‌های مختلف صنعت بیمه می‌پذیرند وآنها را به اشکال مختلف به بیمه مرکزی و سایر شرکت‌هایی که مجوز قبولی دارند واگذار می‌کنند.

 از آن طرف اگر خسارتی اتفاق بیفتد همه صنعت درگیر هستند ، چون نمی‌توانند از فضای بین الملل و بازارهای مختلف استفاده کنند ، قطعا در این حوزه با احتیاط عمل می‌کنند که به نظر من این احتیاط هم تا الان درست بوده وخوب عمل کردند، یعنی سعی نکردند در ریسک پذیری آن احتیاط لازم را کناربگذارند و بی محابا ریسک بپذیرند وشرکت خود را دچار مشکل کنند.

ولی با توجه به شرایطی که الان وجود دارد وشرکت‌های دیگری که در این حوزه تاسیس می‌شوند قطعا در آینده نه چندان دور شاهد این تغییر نسبت‌ها خواهیم بود .

چابک‌آنلاین: فلسفه وجودی شرکت‌های اتکایی تخصصی چیست؟

مرجان رضائی: نوع فعالیت شرکت‌های اتکایی تخصصی مجزا از بیمه‌گران مستقیم است و همین مساله باعث می‌شود که از بازار رقابتی نرخ صدور دور بوده و بیشتر در چارچوب استاندارد عمل کنند. 

شرکت‌های بیمه اتکایی به دلیل آنکه خود بیمه‌نامه صادر نمی‌کنند ابعاد دیگری از پذیرش ریسک را درنظر می گیرند.

قطعا با بیشتر شدن شرکت‌های بیمه اتکایی تخصصی ظرفیت های تازه و بیشتری در صنعت بیمه ایجاد خواهد شد. 

از سوی دیگر شرکت‌های بیمه اتکایی دخل و تصرفی در صدور بیمه‌ نامه ندارند و همین روند استاندارد شدن بیمه‌نامه‌های صادره را بیشتر می‌کند.

چابک‌آنلاین: مزایای حضور شرکت‌های بیمه اتکایی تخصصی جدید را چطور می‌بینید؟

نازنین جدیدی: باتوجه به ظرفیت‌هایی که شرکت‌های بیمه مستقیم در صدور بیمه‌نامه دارند و براساس آیین‌نامه‌های موجود ، هر شرکتی یک ظرفیت مجاز نگهداری بر روی ریسک دارد.

اگر یک شرکت بیمه با یک ظرفیت مجاز نگهداری ریسک بخواهد به سمت جذب پرتفوها برود باید از وجود ظرفیت اتکایی به اندازه کافی در سطح کشور مطمئن باشد تا بتواند از آنها استفاده کند. 

درصدی از ظرفیت‌های پذیرش ریسکی که درحال حاضر در حوزه اتکایی در کشور وجود دارد بردوش صندوق ویژه تحریم است و تاسیس شرکت‌های بیمه اتکایی تخصصی داخلی و خصوصی باعث افزایش ظرفیت‌ می‌شود.

در حال حاضر براساس آیین‌نامه، شرکت‌های بیمه خصوصی اتکایی می‌توانند با 500 میلیارد تومان تاسیس شوند ، باتوجه به نوسانات نرخ ارز 500 میلیارد تومان سرمایه پایینی برای شرکت تخصصی در حوزه اتکایی که در پذیرش ریسک‌ها اقدام می‌کنند خواهد بود.

فلسفه تاسیس شرکت‌های اتکایی این است که بتوانند در بازارهای همسایه و منطقه هم پرتفوی جذب کنند نه اینکه فقط پرتفوی داخلی را داشته باشند ، یعنی همانطور که شرکت‌های بیمه مستقیم برای مدیریت ریسک آن را توزیع می‌کنند، بیمه‌گر اتکایی هم تمایل دارند ریسک‌هایی که پذیرش می‌کنند از یک منطقه نباشد و پراکندگی داشته باشد و برای توزیع ریسک خود در سطح کشورهای همسایه و بین الملل بتوانند کار کنند. 

فعالیت در سطح کشورهای همسایه و بین الملل نیازمند این است که شرکت بیمه بتواند ریتینگ مناسبی جذب کند.

از سوی دیگر شرکت‌های بیمه اتکایی که الان در حال تاسیس هستند مسلما توان رقابت با شرکت‌های قوی منطقه که سرمایه‌های بالایی دارند را ندارند و با توجه به نوسانات نرخ ارز و در صورت ادامه دار بودن تورم این شرکت‌ها هرچقدرهر هم افزایش سرمایه ریالی بدهند بازهم معادل ارزی افزایش سرمایه پایین خواهد آمد.

در حال حاضر، بهترین کاری که می‌شود کرد تاسیس شرکت‌های خصوصی است تا توزیع ریسک در داخل یک مقدارمناسب‌تر صورت بگیرد. 

چابک‌آنلاین: اشاره شد به سرمایه 500 میلیاردی شرکت‌های بیمه جدید. آیا با توجه به این مبلغ با حضور این شرکت‌های جدید اتفاق خاصی در صنعت بیمه رقم خواهد خورد؟

مرجان رضائی: کمک می‌کند؛ لیکن در مقابل تعهداتی که شرکت های بیمه می پذیرند بسیار نازل است. 

به نظر می رسد در مقایسه با میانگین سرمایه شرکت های بیمه و اتکایی دنیا افزایش قابل توجهی در حداقل سرمایه مورد نیاز شرکت ها لازم باشد.

چابک‌آنلاین: به نظر شما سرمایه ابتدایی شرکت‌های بیمه تخصصی اتکایی تازه تاسیس چقدر باید باشد؟

علیرضا پورحسن: 500 میلیارد تومان خوب است،قبلا  کمتراز این رقم بود و با 250 میلیارد تومان هم یک شرکت بیمه اتکایی می‌توانست تاسیس شود. 

بیمه مرکزی باتوجه به مصوبه‌ای که از دولت گرفت این رقم را به 500 میلیارد تومان رساند و به‌دنبال آن است که در سال‌های بعدی این رقم را افزایش دهد.

در شرایط فعلی 500 میلیارد تومان انقدر زیاد نیست ولی تعدد این شرکت‌های جدید می‌تواند کمک کند. 

در دنیا هم چنین چیزی اتفاق می‌افتد و حتی با سرمایه‌های کمتر از این هم بیمه‌گران اتکایی تاسیس شده‌اند و توانستند کار کنند اما در عوض یکسری شرکت‌های اتکایی هم با 500 میلیون دلار هم بوده که تاسیس شده‌اند. 

در کنار توانمندی مالی، توانمندی فنی هم شرط است؛ یعنی شرکت‌هایی که اتکایی تخصصی که با سرمایه بسیار بالا کار می‌کنند باید به لحاظ توانمندی فنی هم این پتانسیل را داشته باشند که در ریسک‌های منطقه و کشور خود مشارکت کنند. 

حمایت ها باعث می‌شود که ظرفیت خالص آنها تبدیل به ظرفیت ناخالص شود و این ظرفیت ناخالص ملاک پذیرش ریسک آنها در کنارتوانمندی فنی که دارند، خواهد بود.

چابک‌آنلاین: لطفا جمع بندی خود را در خصوص این میزگرد بیان کنید.

علیرضا پورحسن: امیدوارم که با رفع محدودیت های بین المللی، بازار بیمه به سمت استاندارد و بهینه شدن حرکت کند و با ارزیابی دقیقی که صورت می‌گیرد بتواند ریسک‌ها را منتقل کند تا به شرایط استاندارد جهانی نزدیک شده و بتوانیم از پتانسیل بازار بین‌الملل هم استفاده کنیم. 

مرجان رضائی: یکی از پایه های اساسی صنعت بیمه هر کشوری بر مدیریت اتکایی آن استوار است که اگر حوزه اتکایی در صنعت بیمه ارتقا پیدا کند قطعا این صنعت پیشرفت خواهد کرد. 

امیدورم شرایط بهتر شود و بتوانیم این سطوح را به مراحل بالاتر ارتقا دهیم و صنعت بیمه کشور بیش از پیش و با اطمینان بیشتری نسبت به پذیرش ریسک های بزرگتر اقدام کند.

اگرچه صنعت بیمه کشور در طول چند سال گذشته  توانست به خوبی از پس تعهدات خود برآید اما شرایط مطلوب آن است که به استانداردهای روز بیمه گری دنیا دسترسی داشته و سطح دانش بیمه گری کشور ارتقا یابد.

نازنین جدیدی: امیدوارم مشکلاتی که در صنعت بیمه به وجود آمده زودتر برطرف شود تا بتوانیم انتقال دانش را در حوزه اتکایی در سایر رشته‌های فنی و همچنین دریافت ظرفیت‌های بین‌الملل برای پوشش و توزیع ریسک در قالب جهانی داشته باشیم تا این مشکلات را از دوش صنعت بیمه و اقتصاد کشور برداریم.