افزایش نفوذ رفاقت ها در جشنواره تئاتر کودک و نوجوان

به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایسنا، بهرام دوست‌قرین، با بیان اینکه قدر جشنواره تئاتر کودک و نوجوان دانسته نمی‌شود، اظهار کرد: اگر درست به جشنواره تئاتر کودک و نوجوان نگاه شود و بودجه مناسبی به آن اختصاص یابد در نوع خود رویداد عظیمی است.

وی داشتن دبیرخانه دائمی و فعال در محل برگزاری جشنواره را از ضروریات دانست و مطرح کرد: در حال حاضر اسماً دبیرخانه در همدان وجود دارد اما آنطور که باید فعالیت ندارد و نمی تواند به صورت متمرکز در طول سال فعال باشد و تصمیم گیری و برنامه ریزی کند.

دوست‌قرین ادامه داد: دبیرخانه باید اتاق فکر و دبیر دائم داشته باشد تا ضمن برگزاری جلسات، برنامه ریزی ها و اقدامات لازم در طول سال انجام گیرد و از کارها حمایت شود تا قدرتمند در جشنواره حضور یابند.

وی با انتقاد از ورود یک شبه‌ی دبیر جشنواره به استان بیان کرد: حداقل دو تا سه هفته قبل از آغاز جشنواره، دبیر باید در محل مستقر شود اما متأسفانه مستقر نیست و دبیرخانه اتاق فکر و کارشناس ندارد و همه صحبت ها در حد شعار باقی می ماند.

به گفته این کارگردان، اگر جشنواره در همدان برگزار می شود باید به همدانی ها اعتماد و صفر تا صد کار به آنها سپرده شود به طوریکه امور واگذار شده به استان از افتتاحیه، اسکان و سالن ها گرفته تا مراسم اختتامیه همواره به بهترین نحو انجام شده است کما اینکه افتتاحیه جشنواره ۲۷ام بسیار خوب بود.

وی به عنوان فردی که سال های سال در جشنواره های مختلف و تمام جشنواره های بین المللی حضور داشته، برگزاری ۲۶ دوره جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان را بی نظیر عنوان کرد و گفت: انتخاب داوران با تهران است البته همدان هم نظراتی دارد اما دو، سه دوره اخیر در انتخاب دبیر سخت گیرانه عمل نمی شود به طوریکه دبیر جشنواره باید روابط بسیاری با هنرمندان داخلی و خارجی داشته باشد، انتخاب کارها بسیار مهم است، وقتی می گوییم جشنواره بین المللی است بنا نیست اسم چهار تا کشور همسایه را بیاوریم بلکه باید تبادل فرهنگ و هنر انجام شود، چهار تا بنگاه حرفه ای تئاتر بیایند و به تبادل تجربیات خود با هنرمندان ایرانی بپردازند.

وی اضافه کرد: صرف اینکه بگوییم جشنواره بین المللی است، به خاطر کم کردن هزینه ها و یا به علت نبود ارتباط برای آوردن کشورهای مطرح و قدر در زمینه تئاتر کودک و نوجوان، از کشورهای همسایه به جشنواره راه می یابند.

دوست‌قرین به دبیری شهرام کرمی در دوره های گذشته جشنواره اشاره کرد و یادآور شد: در زمان دبیر کرمی کشورهای صاحب بنگاه تئاتر به استان می آمدند که از همدانی ها و تهرانی ها دعوت کردند در آن کشورها اجرا کنند. 

وی با تأکید بر اینکه باید از بنگاه های بین الملل تئاتر استفاده کرده و جشنواره را بین المللی کنیم، مطرح کرد: اگر امکان برگزاری جشنواره به صورت بین المللی به هر علتی وجود ندارد، ملی برگزار کنید چراکه قرار نیست ما هزینه کنیم و کشور دیگری را بیاوریم و تئاتر یادشان بدهیم، قرار است تئاتر بین الملل را بیاوریم که تئاتر یاد بگیریم.

این کارگردان اضافه کرد: چرا باید برای حضور گروه های ضعیف هزینه کنیم، باید جشنواره را ملی کرده و هزینه ها را به گروه های داخلی بدهند.

وی یکی دیگر از ایرادات جشنواره را اینگونه عنوان کرد: اسم جشنواره تئاتر کودک و نوجوان است و باید در دو بخش کودک و نوجوان تمرکز شود اما یک دوره بخش خردسال و این دوره هم سه بخش به آن اضافه شده است در واقع هر دبیر می آید به جای تقویت تئاتر کودک، به دنبال اضافه کردن بخش های دیگر است.

دوست قرین با انتقاد از اضافه کردن بخش هایی نظیر خیمه شب بازی و نقالی به جشنواره تصریح کرد: این بخش ها خود به صورت جداگانه جشنواره تخصصی دارند و دیگر نیاز به ورود آنها به جشنواره تئاتر کودک نیست همچنین بخش مهمان مشخص نیست توسط چه تیمی بازبینی و پذیرش شده، از چه کانالی وارد شده اند؟

وی تأکید کرد: هزینه های جنبی موجب می شود به بخش اصلی کودک و نوجوان به صورت دقیق رسیدگی نشود در واقع طی دو سه سال اخیر مرکز هنرهای نمایشی توجهی به این موضوع نمی کند در حالیکه جا دارد به این قضیه بسیار بهتر و بیشتر اهمیت داده شود.

به گفته این کارگردان، اگر اساسنامه جشنواره تدوین شود، دامنه کار و بخش ها مشخص می شود و انتخاب کارها تا حد زیادی از حالت سلیقه ای بودن خارج می شود. 

وی در ادامه از گردآوری کتابی از برگزاری ۲۶ دوره جشنواره توسط یک غیرهمدانی انتقاد کرد و گفت: این فرد بسیار محترم است اما حدود هشت سال است وارد جشنواره شده و چهار، پنج دوره اصلاً درگیر جشنواره نبوده است. بنابراین این سوال پیش می آید چرا نگارش این کتاب به فردی واگذار شده که پراکنده در جشنواره حضور داشته است؟ باید پذیرفت که رفاقت بازی به جشنواره ضربه می زند.

وی ادامه داد: با توجه به اینکه جشنواره در همدان برگزار می شود، همدانی های زیادی هستند که هم مدرک تحصیلی بالایی دارند و هم در تمام بخش های مختلف جشنواره حضور مداوم داشته اند، به عنوان مثال باید به فردی چون محمدجواد کبودراهنگی که از پایه، بنیان جشنواره را نهاده و بهترین نویسنده و کارگردان ایران است و ۲۷ دوره درگیر جشنواره بوده، نگارش کتاب را واگذار می کردند.

وی با اشاره به افزایش نگران کننده نفوذ رفاقت ها در این دوره از جشنواره بیان کرد: بنده این دوره در جشنواره حضور ندارم، اینکه انتظار داشته باشم در همه دوره ها کار ببرم، درست و منطقی نیست اما این انتظار را دارم که سطحی نگری انجام نشود، نگاه رفاقت بازی در انتخاب آثار نباشد.

وی اضافه کرد: اگر جشنواره با توان بسیار زیادی برگزار شود حتی اگر حضور هم نداشته باشم اشکالی ندارد و حضور لایق تر از ما خوشحال کننده است اما اینکه هر کسی صندلی خود را نداشته باشد، نگران کننده است.

وی اظهار کرد: باید در انتخاب دبیر جشنواره دقت بیشتری شده و با توجه با تونایی ها دبیر انتخاب شود و حداقل دبیری چند دور را بر عهده داشته باشد.

این کارگردان تئاتر در پایان مطرح کرد: داوران این دوره باسواد و خوب هستند و شاید تنها نقطه قوت این دوره داوران بسیار خوب آن باشد.