وضعیت نسخه‌نویسی الکترونیکی به کجا رسید؟
به گفته وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات علی‌رغم مقاومت‌های زیادی که در ابتدای کار برای راه اندازی طرح نسخه نویسی الکترونیکی وجود داشت هم اکنون بیش از ۹۵ درصد نسخه‌ها به صورت الکترونیکی نوشته و تماماً الکترونیکی پیچیده می‌شوند.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از ایسنا، مقدمات اجرای طرح نسخه نویسی الکترونیکی به طور رسمی از اسفند ۱۳۹۷ کلید خورد و سازمان بیمه سلامت ایران نیز طرح نسخه‌نویسی الکترونیکی را آبان ۱۳۹۸ در ۲۳۵ شهر اجرا کرد که همزمانی با شیوع کرونا سبب تسریع روند این طرح شد؛ بر همین اساس هم نسخه‌نویسی الکترونیک و الزام حذف نُسخ کاغذی، از ابتدای دی ماه ۱۴۰۰ در کشور اجرا شد.
اقدامی که اعلام شد می‌تواند به یکپارچگی اطلاعات، جلوگیری از تجویز داروهای اشتباه، سقف گذاری ارائه خدمات، جلوگیری از همپوشانی‌های بیمه‌ای، صرفه‌جویی در مصرف کاغذ و ...کمک کرده و در نهایت بازوی مهمی برای اجرای کامل پرونده پزشک خانواده در کشور باشد.
حذف دفترچه‌های بیمه و الکترونیکی شدن نسخه‌نویسی و نسخه‌پیچی یکی از تغییر و تحول‌های بزرگی است که در چند سال اخیر در حوزه سلامت به وجود آمده است. این طرح مزایای متفاوتی مانند صرفه‌جویی در هزینه‌های مربوط به کاغذ، دسترسی بیماران در هر نقطه از کشور صرفا با کد ملی به خدمات بیمه و احتساب تمام خدمات و دارو با بیمه به همراه داشته است.
علی‌رغم همه چالش‌ها و سختی‌های این طرح یکی از مهم‌ترین اقدامات دولت سیزدهم در حوزه سلامت و البته دولت هوشمند را می‌توان به سرانجان رساندن نسخه نویسی الکترونیک و الزام حذف نسخ کاغذی دانست. بنابر اعلام وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی استفاده از نسخه الکترونیک در ابتدای دولت ۱۰ درصد بود که هم اکنون به ۹۰ درصد رسیده است.
در همین رابطه اخیرا عیسی زارع پور- وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات- با انتشار پستی در یک شبکه اجتماعی داخلی در ارائه گزارشی از ۱۰۰۰ روز خدمت دولت سیزدهم درباره میزان پیشرفت این طرح اظهار کرد: نسخه‌نویسی الکترونیکی هم از یادگارهای ماندگار این دولت است که با همت وزارت بهداشت و حمایت وزارت ارتباطات تکمیل و راه‌اندازی شد.
وی افزود: مقاومت‌های زیادی در ابتدای کار وجود داشت اما بحمدلله هم اکنون بیش از ۹۵ درصد نسخه‌ها به صورت الکترونیکی نوشته و تماماً الکترونیکی پیچیده می‌شوند.
به اعتقاد مسئولان، حل نیازها و اجرای برنامه‌های حوزه سلامت بدون سامانه‌های الکترونیک و یکپارچه سازی آن‌ها مقدور نیست و اگر نسخه الکترونیک نبود، طرح دارویار هم قابل اجرا نبود. بسیاری دیگر از طرح‌های حوزه سلامت از جمله «سلامت خانواده» و بیمه ها نیز وابسته به این سامانه ها هستند.
