ضرورت آشنایی بیشتر با کارکردهای صندوق های با درآمد ثابت

منطر نخست، بررسی آن از دریچه  نرخ اسمی یا موثر بانکی است زیرا  عمده دارایی‌هایی که در صندوق‌های درآمد ثابت وجود دارد ، شامل سپرده‌های بانکی و اوراق بدهی بوده و سپرده‌های بانکی به دلیل این که ضمانت بانکی را به عنوان پشتوانه دارند، عملا بدون ریسک هستند. 

اینکه چرا در تبلیغات کارکرد صندوقها نباید از موارد از پیش گفته استفاده کرد هنوز چندان مشخص نیست. 

همانطور که از اسم این صندوق ها مشخص بوده، این دسته از صندوق ها، نوعی از صندوق های مشترک هستند که بخش زیادی از دارایی تحت مدیریت خود را (۷۰ تا ۹۰ درصد) در اوراق با درآمد ثابت، سپرده‌های بانکی و مجموعا دارایی‌هایی با ریسک پایین سرمایه گذاری می‌کنند. 

در نتیجه صندوق‌ های درآمد‌ ثابت ریسک بسیار پایینی دارند و یک  سرمایه‌گذاری امن محسوب می‌شوند.

صندوق‌های مذکور از یک‌سو با ارائه راهکار مناسب برای رشد کمی، کیفی و کمک به توسعه پایدار بازار سرمایه و تشویق سرمایه‌گذاری غیرمستقیم، ورود افراد غیرحرفه‌ای را به بازار بدهی تسهیل می‌کنند.

به دنبال اتخاذ سیاست‌های پولی  از طرف بانک مرکزی و به دنبال آن افزایش در نرخ بهره  در سال ۱۴۰۲ برخلاف انتظار بسیاری از فعالان و تحلیلگران اقتصادی، سپرده‌های بانکی و ابزارهای درآمد ثابت توانستند بازدهی خوبی داشته باشند. 

با توجه به ارزش زمانی پول ، 23 درصد  نرخ اسمی بانک تقریبا بالای 30درصد نرخ موثر را نشان می دهد. پس اعلام نرخ های متفاوت از نرخ بانکی از سوی نهادهای مالی غیر منطقی به نظر نمی رسد. 

همچنین با در نظر گرفتن فعالیتهای نهادهای مالی ، سازمان بورس می تواند اجازه رقابت پذیری را به نهادها مالی بدهد چون تجربه در شرایط مشابه حاکی از آن است که فقط سمت و سوی تبلیغات عوض می شود. 

با توجه به این ممنوعیت، این پرسش برای سهامداران مطرح  می شود که آیا این صندوق ها با توجه به محدودیت های اعمال شده، به تعهدات خود عمل می کنند؟

اگر جنبه مثبت قضیه را در نظر بگیریم ، افرادی که با اطلاعات اندک وارد بازار سرمایه می شوند امکان گمراه شدن آنها با این الفاظ وجود دارد اما سازمان بورس و اوراق بهادار می تواند به جای محدود کردن نهادهای مالی برای حمایت از سرمایه گذاران در بورس ، با آموزش درست و به موقع به آنها کمک شایان توجهی به این بخش از بازار سرمایه کند.

کارشناس بازار سرمایه