کلاهبرداران سالانه ۴۰ میلیارد دلار برای صنعت بیمه جهان خرج می‌تراشند

چابک آنلاین، در حقیقت صنعت بیمه بعد از بانکداری، دومین هدف بزرگ کلاهبرداران است و تخمین زده می شود بیش از 40 میلیارد دلار در سال، از این صنعت (بدون در نظر گرفتن بیمه درمانی) کلاهبرداری شده و در قالب افزایش حق بیمه به بیمه گذاران تحمیل می شود.

بر آورد می شود که کلاهبرداری از صنعت بیمه برای هر خانواده آمریکایی بین 400 تا 700 دلار در سال هزینه می تراشد.

یکی از متداول ترین انواع کلاهبرداری از شرکت های بیمه ای، ارائه برگه خسارت برای تصادفاتی است که هرگز اتفاق نیفتاده اند و یا صحنه پردازی شده اند.

ادعای لغزش و یا سقوط اتومبیل از رایج ترین صحنه پردازی ها در کلاهبرداری به شمار می روند چرا که اثبات و یا نفی صدمات، دشوار است و هزینه پرداختی خسارت آن ها بالا است.

در برخی موارد دارندگان بیمه نامه ها خود عامل کلاهبرداری بوده و در سایر موارد قربانی هستند.

ممکن است خود صاحب اتومبیل به اتومبیل خود صدمه وارد کند و از شرکت بیمه ای ادعای خسارت کند و زمانی که شرکت بیمه ای خسارت را می پردازد، آن را با هزینه کمتری تعمیر کرده و یا اصلا تعمیر نمی کنند.

برخی افراد نیز گاهی اوقات به خانه های خود صدمات دروغین وارد می کنند که متداول ترین حادثه دروغین برای خانه ها، آتش سوزی است چرا که ارزش بعضی از خانه ها از ارزش بیمه نامه آن ها کمتر است بنابراین مالک خانه ترجیح می دهد آن را به طور کلی از دست بدهد تا به میزان قابل توجهی از شرکت بیمه ای خود خسارت دریافت کند.

هر زمان که یک فاجعه طبیعی به اندازه کافی بزرگ باشد که بتواند روی تمام منطقه تاثیر بگذارد، زمینه مناسبی برای ظهور کلاهبرداران بیمه ای به وجود می آید.

در برخی موارد، مالکان خانه ها آگاهانه صورتحساب هایی که برای تعمیراتی که هرگز انجام نشده امضا می کنند و در موارد دیگر این کار را غیر آگاهانه انجام می دهند.   تعمیرات سقف از رایج ترین انواع این تعمیرات است.

در برخی موارد دیگر نیز تعمیرات صورت می گیرد اما هزینه آن متاثر از قطعات گران قیمتی است که برای تعمیرات استفاده شده است در حالیکه شرکت بیمه ای تنها توانایی ضمانت پرداخت تعمیرات با قطعات معمولی را دارد.

در پی هرگونه فاجعه طبیعی، به طور کلی هرج و مرج رخ می دهد و محیط مناسبی را برای طیف گسترده ای از کلاهبرداری ها ایجاد می کند چرا که حجم مطالبات مطرح شده افزایش می یابد و شرکت ها به تعداد کافی کارمند برای بازرسی تک تک مطالبات در صحنه ندارند.

معمولا میان مطالبات مربوط به فاجعه، می توان تعدادی خانه یا اتومبیلی که هیچ گونه خسارتی ندیده اند را یافت.

در این شرایط شرکت های بیمه ای به طور کلی به داده هایی اعتماد می کنند که مشخص کند کدام خانه یا اتومبیل واجد شرایط برای پوشش بیمه هست و کدام نیست بنابراین در این میان دارندگان بیمه نامه ها می توانند مطالباتی را ارائه کنند که صحت ندارند.

برای مثال، پس از طوفان کاترینا تقریبا 6 میلیارد دلار از بودجه دولتی صرف جبران کلاهبرداری ها شد.

مرگ جعلی از دیگر روش های متداول و پرطرفدار برای کلاهبرداران است بدین صورت که شخصی، بیمه نامه کلان عمر برای خود تهیه کرده و اسناد و مدارکی مبتنی بر مرگ خود جمع آوری می کند تا افراد خانواده وی بتوانند مبلغ بیمه را دریافت کنند و سپس همه آن ها با هم ناپدید می شوند.

از طرفی دیگر، تمام کلاهبرداری ها در صنعت بیمه ای، توسط دارندگان بیمه نامه ها شکل نمی گیرد بلکه در بسیاری از مواقع، مامورین و یا سازمان های بیمه ای این کلاهبرداری ها را صورت می دهند.

برخی از انواع رایج کلاهبرداری آژانس های بیمه ای شامل انحراف مسیر حق بیمه ها و انتقال پرتفو ها است.

انحراف حق بیمه ها در واقع شایع ترین نوع کلاهبرداری در بیمه است بدین صورت که کارگزاران بیمه به جای ارسال حق بیمه های دریافتی از مردم به ضمانت گران بیمه، آن را در جیب خود می گذارند.

در بسیاری از موارد در اروپا و حتی آمریکا ، کارگزارانی که مجوز ندارند، بیمه می فروشند، حق بیمه ها را دریافت می کنند و در موعد آن، هیچ غرامتی به مشتری نمی پردازند.

این عمل به  خصوص در بخش پرداخت خسارت بیمه ای کارگزاران به دلیل حجم بالای پولی که در اختیار آن ها است، صورت می گیرد.

انتقال پرتفوها نیز زمانی اتفاق می افتد که یک کارگزار بیمه ای به طور مداوم یک بیمه نامه را میان شرکت های مختلف تغییر دهد تا کمیسیون بیشتری دریافت کند.

کارگزاران بیمه ای وظیفه دارند تا بهترین بیمه نامه را برای مشتریان در نظر بگیرند اما در عوض برخی از آن ها دائما این بیمه نامه ها را میان شرکت های مختلف جا به جا می کنند تا کمیسیون بیشتری بگیرند.

در این مواقع معمولا حق بیمه ها برای مشتریان بالا می رود و در بیشتر مواقع میزان پوشش پایین می آید.